Landschap 19 toen
Rijkszeewering Oude Hoeve (1964)
Foto:J.F.J, van den Berge (collectie:Teun Rosmolen).
Vanaf een stuivende uitloper van de Verklikkerduinen kijken we naar het noordoosten
over een lage kade. Het zand verplaatst zich op de overheersende wind precies in
dezelfde richting. Rechts daarvan begrazen koeien de binnenduinen van de Oosteren
Ban ('vroongronden') en links ligt een smalle hoge zeereep die door het rechte karakter
menselijke invloed veronderstelt.
Aan de horizon zien we de witte gebouwtjes bij het Watergat en links staat het oude
lichtwachtershuis, dat nu een recreatieve bestemming heeft. Rechtsboven ontwaren we
vaag het bos rondom de eendenkooi.
Hoe is dit gecompliceerde landschap tot stand gekomen?
In de 16de en 17de eeuw waren de duinen hier
zeer smal en zat er een opening -het Palinxgat-
waardoor de binnenduinen in de winter en het
voorjaar overtollig water op het strand en de zee
loosden. De duinboeren hielden zo hun gronden
droog en dat maakte ze beter geschikt voor land
bouwkundig gebruik. Door het verzanden en
dichtstuiven van het Palinxgat werd deze afwate
ring belemmerd en in 1683 werd besloten het win-
terwater in de richting van Renesse te leiden. Bij
Moermond stroomde sindsdien zoet duinwater in
de zilte polder Schouwen. Ook in de 18de eeuw
bleef het hier een laag en zwak kuslvak.dat regel
matig terugweek. Het district Noorderslrand was
een zorgenkind van het waterschap.
Ter wille van de veiligheid werd in 1834 en later
in 1846/47 een zanddijk aangelegd die later ver
hoogd werd. Dat is nu de begroeide zeereep links
op de foto. In 1858 werd landinwaarts de lage kade
gemaakt. We mogen dat een 'duininlaagdijk' noe
men.
De grond voor deze dijken kwam uit het stuk
land ertussen. Op het kaartje en op de foto zijn die
gaten als rietputten te zien. Het is een ideaal
33
