Margrieten en Bevertjes. Foto: Kees de Kraker.
was daar in 1944 geen water geweest. Er liepen
nooit koeien, er werd bijna geen kunstmest ge
strooid en pas laat gehooid. Daardoor was daar
zo'n onvergetelijk rijk bloementapijt te vin
den. Van geen enkel weiland uit de wijde omge
ving kan ik me zoiets moois herinneren. Voor
zo'n boeket zocht ze daar de bloemen met
lange stelen zoals, margrieten, boterbloemen,
zuringsoorten, avondkoekoeksbloemen, flui-
tekruid in combinatie met grassen zoals ijle
draviken het dekoratieve trilgras.dat ze bever
tjes noemde. Na de ramp en de herverkaveling
verdwenen deze soorten daar, alleen de steke
lige kattedoorn is nog op die plaats te vinden
thans de berm van de Slolpweg ter hoogte van
het bietenplateau).
In die tijd was de "kennis der natuur", die de
schoolmeesters hadden, beperkt. Naslagwer
ken over planten en vogels waren nauwelijks
aanwezig. Een keer 1949) bracht ik een plant
mee, een kruisbloemig onkruid, dat achter de
boerderij groeide, op een strook koude zandi
ge grond, We noemden die "koujaenen". De
twee schoolmeesters van de hoogste klassen
discussieerden over het plantje. Ze kenden het
niet en zeiden:Wim. het is iets bizonders, een
mutant van het herderstasje! !!"Ikgeloofde het
niet erg en ging naar Jaap Smallegange, onze
buurjongen, die wel een flora had en die zei:
"Dat is onzin, het is gewoon witte kroddel".
Door hem leerde ik ook dat de "koekoeks-
blomme", die in 1949 al weer in de "Laege-
weie" op 75 meter van onze achterdeur groei
de, eigenlijk harlekijnorchis heette.
Oprichting van de Vogelwacht
Tot slot terug naar de oprichtingsvergade
ring van de "Vogelwacht", dat zelfde jaar.
onder leiding van Nico Lysen. Ik meen erbij ge
weest te zijn in "Het Wapen van Burgh". maar
in werkelijkheid vond de eerste bijeenkomst
plaats in de Tuinbouwschool te Haamstede op
10 mei 1949. In ieder geval, de bijeenkomst op 9
oktober 1952 in het "TAVENUE" van "Hotel
Bom" te Haamstede zal ik niet licht vergeten.
We bekeken daar de eerste kleurendia's van
ons "aller Vijverberg" die daar midden in de
zaalbovenopeen tafel stond en vol vuur en met
humor, boeiend over "zijn" Schouwse vogels
vertelde.
Het was die avond ook een afsluiting van een
tijdperk, niet alleen omdat het de laatste keer
was dal de 72-jarige beroemde vogelfotograaf
Vijverberg een lezing voor publiek hield, maar
ook omdat het de vooravond was van de grote
verandering die de overstroming van februari
1953 voor Schouwen te weeg zou brengen. Het
zou nadien nooit meer worden zoals het ge
weest was. Maar dat wisten we toen nog niet.
22 september 1999
41
