fcfr; ss^fr'i
t (&4JL
.1
kis&
gZZ- e^*-s4 Ut -
/tL&**j**Jis)si~t£; -. 'éfg&s*.'<J
-z-e.
cdo.J4j*tO- *-po (t^re Pi>.*S-tJ^.-. -'ud&r r
- .<3L^-^é_^£--^-"fc'Vv^i -&-C J
.-.to*.\sunt^£o~i- <r<>cr~^-+&- *n~*o ~<r^éf
a&^~/rp^4e4ct^.
X-
L SLASvujiri W44/&,&ti-\
/ktUJim^d^ «jA^L+ust' -rt^vt- K
'$Mêé&
j^U^..f<Ul^Jt-^ê^
Hel opschrijfboekje
van oom Marien.
-009L4&,- cA^o^U
A 'l*j- ïjAs-ris-i
..lU-u
I d^VuJ^C- ^Cjl**t,j <lr&-tS^e^C
/Z&*U4<U^-C<y.
t-Ut, Mk^JL
f vts£.
-A^AAt -9 1-V\r^. fit +4^
éfauz&tg'ZA^'-
ten die avond na de luchtaanval om negen uur
ontruimd zijn. Er zouden Duitse militairen in
gaan.Tijdens de eerste aanvalsgolf die dag. ein
digde een kogel samen met een plafondplaat
met een enorme klap in de gang op de granie-
tenvloer naast de kelder waarin we schuilden.
Ongeveer twintig procent van onze landerij
en bleef boven water. Daar kon op "geboerd
worden. Richting Haamstede werden hier
lange palen. "Rommelasperges", opgezet om
een eventuele luchtlanding te voorkomen. Van
Daan Viergever van de Prinsenhoeve te Re-
nesse konden we de "eendenkooikano" ge
bruiken (nog in museum Goentanszorg te
Dreischor te zienAls kind voer ik er mee over
de ondergelopen weilanden naar de eilandjes
wat verderop. Bij meer inundatiewater, bij
harde oostenwind, roeiden we met een flinke
sloep vanaf een hoog perceel land "Wisse's
blok" over de lage weiden naar de hofstede.
Duitse soldaten schoten graag op eenden. Een
keer toen we daar bij de roeiboot stonden raak
ten ze met één schot een eend in de vlucht. De
vogel viel in het water, mijn vader riep nog"die
is nie dóód.schiet nog us"De Duitsers lachten,
de eend vloog wegen toen lachten wij!
In de eerste maanden van '45 werd echter
weinig gelachen.
Angstige nachten
hadden we tijdens
Engelse beschie
tingen vanaf
Noord - Beveland
op de direkte om
geving van de
Plompe Toren
waar bunkers in de
zeedijk waren ge
bouwd. Om voor
voorbij fluitende
granaten te schui
len gingen we in
een schuilkelder van stropakken achter een
muur in de schuur zitten.
Bij het oprei van de Plompe Toren zat dyna
miet in de zeedijk. Dat wisten we. Bij een geal
lieerde landing zouden ze die laten springen.
Om het eiland dan snel onder meters water te
laten lopen, hadden de Duitsers de binnendijk
(Smallegangesdijk) met de hand door laten
graven. We konden precies van Luchtenburg
door het gal naar de toren kijken. De stenen
heul in onze grindweg naar de boerderij moest
in die tijd ook opgeblazen worden.
Hoewel we kort tevoren hiervoor na waar
schuwing alle ramen hadden opgeschoven,
blies de luchtdruk alle vensterglas in stukken
en fragmenten van de ijzeren brugleuning vie
len dichtbij ons neer. Een paar weken later
stortte.in de vroege ochtend van 2 februari.een
op wegnaar Engeland vliegende VI bom neer
in de Koudekerkse inlaag. Het kleine stukje
land van Van der Bijl was één groot gat. Omdat
goed vensterglas allang op was werd nu broei-
raamglas. waar je alles dubbel doorzag, ge
bruikt om de ramen voor de tweede maal dicht
temaken.
In april tegen het eind van de oorlog bevolk
ten grote aantal kokmeeuwen de eilandjes
36
