Tekening van Kees de Kraker bij een redacliestukje
over de nimmer eindigende plannen voor uitbreiding
van de verblijfsreereatie van de voormalige gemeente
Westerschouwen.
aan de ongebreidelde recreatieve groei in de
Westhoek. Uitbreiding van de recreatie moet
daarna richting polder gezocht worden.
Ook bij veel andere aantastingen blijkt dat
een milieuvriendelijke planologie hogerop ge
zocht moet worden. Dit blijkt tussen 1986 en
1989 bij de plannen tot aanleg van een 9-holes
golfbaan van 21,5 ha in het landschap noorde
lijk van het begin van de Hogezoom.Tenslotte
worden voorde Raad van State de argumenten
van de Vogelwacht gehonoreerd.
De acties van de Vogelwacht worden door
Frans Jansen geleid vanuit de gedachte dat vo
gels maatgevend zijn voor de kwaliteit van het
landschap. Vaak geciteerd en dus ook hier nog
eens opgeschreven, is zijn regel: "Als je een
vogel wilt beschermen,moet je zijn biotoop be
schermen. En voor een vogel kun je zijn bio
toop alleen beschermen als je ook het omlig
gende landschap beschermt".
In de jaren 1987 tot 1990 verschijnen kriti
sche inleidingen in menige Sterna, geschreven
door "de redactie", waarin vaak het gemeente
lijk beleid gehekeld wordt t.a.v. verblijfsreere
atie. de Schelphoek, de ULV's, de onterecht
gebruikte artikel 19-procedures en vaak de
Oosterschelde. De teksten waren van John
Beijersbergen, de treffende tekeningen van
Kees de Kraker, dat mag nu 10 jaar later wel
verklapt worden,hoewel velen het wel wisten!
Een belangrijk thema is in die jaren de vraag:
"Wanneer is de Westhoek of Zeeland vol en
wanneer wordt er een grens gesteld aan de
groei van het toerisme?" Een vraag die overi
gens in alle toeristengebieden op de wereld ge
steld wordt!
In deze periode weet de Vogelwacht zich ge
steund door het publiek, dat oog krijgt voor na-
rant in 1978/1979. Van 1974 tot 1979 was hij
secretaris in het bestuur van de Vogelwacht en
vormde samen met Frans Jansen een sterk
koppel. "Frans was geweldig werkzaam en een
zeer prettig mens". "Ook Maatje Jansen heeft
veel voor de Vogelwacht gedaan, ze was er al
tijd bij".
De kennis over de natuur die Piet van Dalsen en
z'n vrouw Bep verzameld hadden, stelden ze
graag aan anderen beschikbaar. Al eerder dan
voor de Vogelwacht hielden ze excursiesin de
Zeepeduinen. De familie Van der LekdeClercq
had ze dat gevraagd en als beloning mochten
ze vrij rondlopen in die duinen en in het Slot
bos. Piet was ook vaak met groepen in de
Meeuwenduinen. Hij herinnert zich 30 mensen
van de Belgische televisie. Midden in het duin
brak een vreselijke onweersbui los. In een tex
tielwinkel in Haamstede is toen massaal droog
ondergoed gekocht en in hotel Bom heeft ie
dereen zich verschoond
Bijzondere waarnemingen gaf Piet altijd door,
zoals een broedende Stormmeeuw in een Mei
doorn en kort geleden nog twee Schildkraaien.
Piet ziet minder Putters in de boomgaarden, de
vroongronden waren veel vogelrijker met een
den, Tapuiten en Kieviten. Op het terras voor
de zitkamer wemelt het de hele winter van al
lerlei vogels die op de hapjes afkomen.
Hij volgt de ontwikkeling inde natuur echter
kritisch. "Veel Eksters betekent geen broeden
de Wulpen meer!". "Te veel Zilvermeeuwen op
de Neeltje Jans gaat ten koste van de broeden
de sterns!". Sommige maatregelen vindt hij
overdreven en hij noemt dat 'overbescher-
ming'.
Uit de tijd van z'n secretariaat herinnert Piet
zich drie kwesties. Allereerst de weg met par
keerterrein in het Domeinbos tussen Westen-
schouwen en de vuurtoren. "De eigenaar was
het er al mee eens, maar ónze protesten heb
ben het plan tegengehouden". Dan was er het
plan voor een benzinestation langs de weg
midden in de open ruimte van het ganzenge-
bied van de Prunje. Na fel protest kwam het
benzinestation aan de andere kant van de
Schelphoek in landbouwgebied. Tenslotte
heeft de Vogelwacht veel gedaan om het ge
bied langs de Hogezoom landschappelijk mooi
te houden en niet elke boomgaard in een cam
ping te laten veranderen. Ook de golfbaan
21
