Natuurlijk werd Wim in 1949 meteen lid van de
Vogelwacht. Een bestuurslidmaatschap heeft
hij nooit aanvaard, want dat zou hem te veeltijd
kosten. Hij was zeer gesteld op z'n vrije tijd en
vrijheid en wilde zelf zijn weg bepalen. Hij
bouwde onder meer vier zeilboten. Katrien en
Wim de Vos met hun kinderen waren zeer veel
buiten en hebben alle veranderingen van de
laatste halve eeuw hier meegemaakt. De na
tuur is sterk achteruitgegaan: "De Westhoek is
veel te druk geworden en alles wordt volge
bouwd". Ook verschillende vogelsoorten gin
gen achteruit, speciaal de uilen waarvoorze
zich zo interesseerden. De baltsplaats van de
Kemphaantjes tussen Pikgaten Prommelsluis
verdween met de herverkaveling. Positief von
den ze de nieuwe natuur in de Prunje: "Plan Tu
reluur was een goede zet!"
Na 1970 begon Wim te fotograferen, in het bij
zonder vogels. Na zijn pensionering in 1980
was het echtpaar De Vos het hele jaar op pad.
In het voorjaar keken Katrien en Wim naar de
Kraanvogels bij Lac du Der in Frankrijk. In mei
en juni verkenden ze in de broedtijd de Camar-
gue of Schotland en in de herfst waren ze op de
Veluwe of in de Eifel te vinden. Over de Veluwe
en Schotland verzorgde Wim dia-lezingen voor
de Vogelwacht. Bij de foto's en dia's legde Wim
een grote perfectie aan de dag. Was een foto
echt naar z'n zin, dan zei hij: "Het was maar
toevallig, hoor". Hij toonde hierin een beschei
denheid die niet terecht was. Eigenlijk was hij
gevoelig voor kritiek en daarom liet hij weinigen
zijn foto's zien. Een paarfoto's van hem staan
bij artikelen van anderen in de Sterna. Verder
maakte Wim in deze jaren prachtige houten
modellen van vogels die ook zeer natuurge
trouw werden beschilderd.
Buiten hun reizen kon je Wim en Katrien altijd
fietsend op Schouwen-Duiveland tegenko
men. Een rondje Bettewaardse dijk (BTW'tje) of
een rondje Oosterschelde werd vele malen per
jaar gemaakt. En altijd bleven ze met Maatje en
Frans Jansen, hun vrienden uit de NJN, op ex
cursie gaan. Bijzonder trots was Wim als hij een
vogel waarnam, die andere vogelvrienden nog
niet hadden gezien.
Samenvattend zegt Katrien aan het eind van
het gesprek zacht: "We hadden een mooi
leven".
Jonge Steenuilen.gefolografecrddoorWimde Vos.
14
