Wintervogel Er was eens een eend die haar nest altijd in een boomholte maakte, maar van dat legsel kwam nooit veel terecht. Dat kwam omdat iedereen die eend met haar witte kop al van ver voor de ope ning in de boom zag zitten. Ook bij degenen die op z'n tijd wel eens een eitje lusten bleef dit niet onopgemerkt. Toen de eend dat op de lange duur in de gaten kreeg kwam ze op een slim idee. Ze nam een donkere zak, knipte er een paar gaten in voor snavel en ogen en trok die zak over haar kop. Het mannetje, dat bij het op wacht staan in de buurt van het nest ook niet op wilde vallen, maak te voor zichzelf net zo'n vermomming. Maar hij knipte de gaten voor zijn ogen eerst veel te groot en op de verkeerde plaats vlakbij het gat voor z'n snavel. ji||j I -> Het idee bleek een sukses. Sindsdien kregen de eenden heel veel kuikentjes. Ze waren daarom zo aan hun donkere kapjes gehecht dat ze die nooit meer afdeden. Toch moet je als mens vaak een beetje lachen als je zo'n eend van dichtbij met dat zakje over zijn kop ziet zwemmen. Het ziet er dan ook wel erg potsierlijk uit. En aangezien er in onze buurt aar dig wat van die clowneske eenden met kapjes op overwinteren, valt er voor de liefhebbers hier heel wat af te lachen. Met name de Grevelingen is voor overwinterende Bril- duikers in het Deltagebied van belang. Bij maxima van 6.141 ex. (15-l-'85) en 5.244 ex. (11-12'85 volgens tellin gen SBB) gaat het om bijna de helft van de in ons land getelde overwinteraars. Hoewel Brilduikers buiten de broedtijd vaak op zout water verblijven, hebben ze ken nelijk evenals Kuif- en Tafeleenden een duidelijke be hoefte aan zoet water. Na een dagje foerageren op de zoute Grevelingen worden dan ook binnendijkse slaap plaatsen opgezocht zoals het Dijk water op Schouwen- Duiveland, het meertje bij de Punt op Goeree- Overflakkee en tegenwoordig wellicht ook het verzoete Krammer-Volkerak Tekst: Kees de Kraker Foto's: Henk Harmsen

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 1990 | | pagina 54