Verslag van tijdelijke gezinsuitbreiding
met een nest Zwarte Roodstaartjes
]w
Familie Jongkees
Foto: Familie Jongkees.
's Avonds, om 8 uur ging de bel. Het was de
buurvrouw en ze had een jong vogeltje in haar
hand. Of wij wisten wat ermee te doen, want waar
schijnlijk was het uit het nest gevallen en toen ze
buiten kwam bij haar de hal in gefladderd.
We zagen al dadelijk aan het rode staartje dat het
een jong van een Zwarte Roodstaart was, dat uit
het nest bij ons onder de dakgoot gevallen moest
zijn. We stonden buiten nog wat te praten en ont
dekten er toen nog één onder de auto. Deze kon
ook zo opgepakt worden want vliegen konden ze
nog niet.
Omdat we het buiten te gevaarlijk vonden met al
die katten bij ons in de buurt, namen we ze mee
naar binnem
We zochten een schoenendoos, deden hier wat lap
jes in, zodat ze in ieder geval lekker warm konden
blijven, toen opnieuw de bel ging.
Weer de buurvrouw. Er zaten er nog twee achter
de regenpijp op de grond. Ze bleken dus allemaal
uit het nest gevallen te zijn (of gejaagd te zijn om
dat er kort tevoren een ekster bij de dakgoot bezig
was geweest). Nou, wat moesten we er nu mee, vier
van die jongen.
Eerst maar eens meelwormen gehaald bij mijn
schoonouders. Die lustten ze dus niet. Iets anders
hadden we ook niet voor ze te eten dus we besloten
ze maar op een warme plaats in de schoenendoos
te laten slapen en de volgende morgen af te
Iwachten.
De volgende dag, om half zes, hoorden we de ou
ders al zoeken.
Kwart voor zes gingen we naar beneden, de arme
vogels bleven maar roepen. De schoenendoos met
de jonge vogeltjes zetten we bij de regenpijp, on
der het w.c.-raampje. De oude vogels hadden het
gelijk al in de gaten. De eerste paar keer gingen ze
nog voorzichtig en wantrouwend naar het doosje
toe, maar na een paar keer waren ze er aan ge
wend. Ze hadden echt een enorme drang om de
jongen te voeren.
We bleven achter de voordeur staan, om ze in de
gaten te houden. Er stond nogal wat vuilnis bui
ten, want die morgen kwam de vuilniswagen langs.
Regelmatig kwamen er dus eksters en katten kij-
■Jten, oppassen dus. -
Toen de oude vogels'aari het doosje gewend waren
gingen we naar buiten en hielden het doosje regel
matig voor het w.c.-raampje, want daar moesten ze
in. Dat leek ons de beste oplossing. Wel spannend
of het zou lukken.
Regelmatig zetten we het doosje neer en namen
onze plaats achter de voordeur weer in. Ze konden
dan toch ongestoord de jongen van voer voorzien.
Toen we dat een poosje gedaan hadden, gingen we
het binnen proberen. Het doosje werd dus aan de
andere kant (de binnenkant dus) van het w.c-
raampje gehouden. Dat viel niet zo op.
Dan maar één jong in de hand voor het raampje
gehouden.
'oensdag 29 juli
