monde (1906) en Rotterdam (1924) voorbij. In de
vier woonplaatsen op Schouwen-Duiveland wer
den hun vijf zonen geboren: Herman Adriaan
(1894-1899), Adriaan Johan (1896-1983), Herman
Adriaan (1900-1979), Willem Herman (1905-
1990) en Johan Piet (1905-1985). Met name op
Oosterland liet dit gezin een spoor na, want in
1902 liet Pieter Johannes aan de Molenweg de
villa 'Casa Cora' bouwen, het huis dat later tot
dokterswoning zou promoveren. In 1980 is dit
huis door de toenmalige bewoner, dokter
Speelman, afgebroken en vervangen door een
bungalow met praktijkruimte.
Een van de twee jongste zonen, Johan Piet, heeft
begin jaren 80 van de vorige eeuw de geschie
denis van het gezin Der Weduwen-Der weduwen
op papier gezet. Daaraan zijn de gegevens van
het voorgaande deels ontleend. Twee van de
vele gebeurtenissen uit de gezinshistorie wor
den hierna aan de openbaarheid prijsgegeven.
Over bijvoorbeeld de komst van de jongste twee
zonen wordt het volgende vermeld.
'De geboorte van de tweeling bracht opschud
ding en verwarring. Opschudding, omdat nie
mand dit had voorzien en iedereen er volledig
van overtuigd was dat na drie jongens nu ein
delijk het meisje, waarop al zo lang was ge
wacht, zich zou aandienen. Verwarring, omdat
de luiermand was opgesierd met linten en
strikken in de voor meisjes voorgeschreven
kleur, maar ook omdat de inhoud van de mand
niet op een dubbele bezetting was berekend.
Ik (Johan Piet) had blijkbaar in de aan de
geboorte voorafgaande periode van ons bei
der bestaan het beste deel gehad, want mijn
gewicht was normaal, 6 pond en een paar ons.
Wim woog niet meer dan Th pond en er werd
getwijfeld of hij het wel halen zou.
in die tijd huurde men, als er een kind werd
geboren, voor een aantal dagen een baker. Dat
is een vrouw die tot taak had pasgeboren kin
deren en de kraamvrouw te verzorgen. De
Oosterlandse baker, die Jaone heette, had in
de loop der jaren een uitgebreide klantenkring
weten op te bouwen en had dus een reputatie
te verliezen. In plaats van met warme lappen
Wims temperatuur op peil te houden, stelde
Jaone voor om Wim 's nachts tussen haar
goed gevulde borsten te laten slapen, omdat
natuurlijke warmte het moest winnen van
kunstmatige warmte. En Jaone heeft het
gewonnen.
Het verhaal gaat dat het verstek laten gaan
van de verwachte dochter en de entree van de
niet verwachte jongens aanleiding was voor
een poging de teleurstelling te overwinnen.
Een kleine misstap bij het hek, dat het erf van
de weg scheidde, was voldoende om vader in
de sloot naast het hek te doen belanden. Jan C.
van der Have, burgemeester van Oosterland,
die ons zal hebben ingeschreven in het
geboorteregister, was ook van de partij. Zijn
poging om vader uit de sloot te helpen moest
hij bekopen met zelf ook in de sloot terecht te
komen.'
Een relaas, dat typerend is voor de standensa
menlevingen van voor de Tweede Wereldoorlog,
is het volgende.
'Toen we uit Oosterland naar iJsselmonde ver
huisden ging de 'meid voor dag en nacht',
Lau Stoel, met ons mee. Zij was afkomstig uit
Duivendijke en woonde al enkele jaren bij ons.
Vrije dagen bestonden er nog niet, ook de zon
dag was niet vrij. Eens per jaar mocht ze op
kosten van vader naar Duivendijke.
Er was op zolder, naast de badkamer, een
kamertje waarin niet meer dan een bed, een
klerenkastje en een stoel konden staan. Haar
'zitkamer' was de keuken, waar zij met voor
afgaande toestemming van moeder mensen
mocht ontvangen, maar uiteraard geen man
volk.
Eens in de paar jaar kwam de vader van Lau
zijn dochter opzoeken. Hij bleef dan een of
twee nachten over. Heel veel consideratie
hadden we niet voor een dergelijke gast.
Onder het motief van: wat weet je eigenlijk
van zo'n man af, bleef de logeerkamer voor
hem gesloten. De enige plaats waar hij kon
slapen was bij zijn dochter in bed.
Ik weet niet wat Lau verdiende, maar meer
dan 5 gulden per week zal het zeker niet zijn
geweest. Daar bovenop kwam het 'verval'. Dat
was de fooi die gasten bij hun vertrek achter
lieten en niet te vergeten de twee schorten als
jaarlijkse sinterklaasverrassingen. Ook op haar
verjaardag zal ze een praktisch en passend
cadeau hebben gekregen.
Op een merkwaardige manier is Lau van ons
