Goedkope koelkast, dure melk
de piloot al getroffen is als het toestel naar bene
den stort; het is de 2e luitenant-vlieger Willem
Rooseboom uit Bussum, die op 18 jan.1940 ge
trouwd is met mej. Roodhuijzen de Vries.
Timmerman J. H. Tieleman doet aangifte van zijn
overlijden om 1 uur 's middags.
Hij wordt een dag later op de algemene begraaf
plaats van Nieuwerkerk ter aarde besteld.
Vreemd is dat dokter Vleugels-Schutter pas op
21 oktober een verklaring van overlijden afgeeft.
De waarnemer-schutter is luitenant Barend van
Steenbergen; hij ziet kans om met zijn para
chute uit het vliegtuig te springen, maar wordt
dan, in die hulpeloze toestand, alsnog bescho
ten. Hij overlijdt negen dagen later in het zie
kenhuis in Noordgouwe.
Kort daarna komt er, op aandringen van
Hermann Göring, de chef van de Luftwaffe, een
verbod om op de bemanning van vliegtuigen te
schieten als ze hun toestel hebben verlaten.
Het neerschieten van de toestellen wordt toe
gekend aan It. Egon Troha, die op 29 oktober
1940 tijdens een luchtgevecht boven Engeland
neergeschoten zal worden, en aan It. Leonhard
Göttmann, die op 7 september 1940 tijdens
luchtgevechten boven het Kanaal om het leven
komt. Voor beiden is het neerschieten van de
Fokkers hun eerste luchtoverwinning.
(Met dank aan Teun.)
Meer dingen van Nieuwerkerk op: http://
communities.zeelandnet.nl/data/kesteloo/
Piet Karman
We schrijven 1947. Nederland beleeft de naoor
logse wederopbouw. De geleden ellende van de
jaren '40-'45 was nog overduidelijk merkbaar in
de straten, die getekend waren door de ver
woesting, of in de gewoon verlaten woningen
vanwege nog niet afgeronde evacuatie. Ook in
de gedachten van de mensen zat de herinnering
aan allerlei soorten van verdriet er nog goed in.
Het was daartegenover best een aangename
gewaarwording dat de aanvang van de zomer
met een paar prachtige dagen een belofte
inhield voor een verwarmende periode. Ook in
de straten van Zierikzee hing de sfeer van het
vermoeden, een verrassing van de weergoden,
het papier mocht er nog niet af, maar de inhoud
van het cadeau was al te raden. En allengs,
week na week, bleek het vermoeden alleen
maar bewaarheid te worden. Zodat al gauw
werd geroepen dat het best eens een recordzo-
mer zou kunnen worden. De scheiding der gees
ten en gevoelens werd al gauw duidelijk.
Opgetogen optimisten keken uit naar een zomer
van elke dag zwemmen en zonnebaden, hoewel
de werklust na de oorlogsjaren zich als een vul
kaanuitbarsting had gemanifesteerd en daarom
de zin om hartgrondig te gaan luieren nog wel
wat werd getemperd. Pessimisten zagen zich al,
zwetend en puffend de verwachte periode door
worstelen en maakten zich, vooral de ouderen
ook, zorgen om hun gezondheid. Winkeliers,
onder wie zeker melkboeren, slagers en bakkers,
liepen al met veronderstelde verliezen te reke
nen vanwege bedorven voedsel. De middenstan
ders met een goed gevulde portemonnee, met
de mogelijkheid dus om goede en ruime koelap
paratuur aan te schaffen, nog even gezwegen
van een goed werkende vriesinstallatie, kon je
nog, zeker in een plaats waar de economie zich
nog volop in de startblokken bevond, op de vin
gers van een hand tellen. Het was gewoon een
tijd van elke dag vers en wat over was, liefst niet
te veel, de andere dag nuttigen. Zo ook in een
bakkersgezin. Naast vader en moeder waren er
genoeg kinderen om restjes tijdig te verwerken,
waar dat natuurlijk bij zakenmensen wel tot de
verliesposten werd gerekend.
Op een mooie dag in augustus werd, door een
Zierikzees bedrijf een bestelling van formaat
geplaatst. Behalve de lang houdbare grondstof
fen gebruikten de bakkers vanzelfsprekend ook
dagverse of kort houdbare producten zoals
spijs, eventueel vruchten en natuurlijk ook melk.
Dat werd dagelijks door een der dochters op de
12
