fmi'y Ypenburg blijkt inmiddels weer in Nederlandse handen. Om naar het huis van Emy Odé in Delft te kunnen komen, krijgt de groep een militair bege leider mee. De korporaal leert ze bij geweervuur dekking te zoeken en helpt ze de spoorbaan over. In het huis van de familie Odé is er nogal onrust, omdat de buren beweren dat er parachutisten in de bruine beuk voor het huis zijn geland en nu staan er opeens zeven kampeerders met hun fiet sen voor de deur! Maar daarna is er soep, brood en koffie. De njn's kunnen op de grond slapen, een paar doen dat uit voorzorg onder de tafel. Nauwelijks acht uur later zouden de Duitsers uit Wateringen naar Delft doorstoten en was de groep er niet meer doorgekomen. Op 12 mei gaat de groep uiteen en fietst ieder naar huis. Leen de Ruiter ziet er vreemd uit met zijn anorak (toen in de mode in de NJN) en rugzak, wordt voor parachutist aangezien en vijf maal aangehouden. De fietsers moeten uit Delft omrij den over het oude jaagpad langs de Vliet naar de Hoornbrug in Rijswijk. Alles langs de weg Rotterdam-Den Haag is verboden gebied. In de weilanden liggen witte parachutes en ontzielde lichamen. Bij de Hoornbrug zijn tot de tanden bewapende militairen, maar in de fietsers zijn ze niet geïnteresseerd. In de Javastraat en op de Laan van Meerdervoort staat een rij soldaten dwars op de weg. De angst voor spionnen doet ze aan iedereen vragen: 'Zeg eens Scheveningen?' Atie Buriks moet in totaal dertien keer haar tent- tassen uitpakken en 'Scheveningen' en 'uien' zeg gen (een Duitser kan dat niet uitspreken). Besluit Tot zover het door mij ingekorte verslag. Het valt op hoe naïef Nederland in mei 1940 was: de mili tairen, de burgers en ook de groep natuurliefheb bers. in één dag veranderde er zeer veel! De njn- groep heeft erg veel geluk gehad: ze misten door hun fietsroute op 10 en 11 mei de gevechten bij Moerdijk en Rotterdam, en ook bij de vliegvelden rond Den Haag. Ondanks de net uitgebroken oor log voeren er nog enkele pontveren tussen de verschillende eilanden en lieten de militairen de burgers door. De grootste moeilijkheden waren er in Delft in verband met vermeende spionnen en verdwaalde parachutisten. De zeven 'voorkampers' in Renesse kwamen maatschappelijk overigens goed terecht. Ze volg den allen een academische opleiding, drie promo veerden en twee werden hoogleraar, in 1952 reed ik met mijn ouders, broer en zusje exact dezelfde route van Den Haag naar Schouwen Vertrek deelnemers van het pinksterkamp district VI van de NJN bij de Wilhelminahoeve, foto Rykel ten Kate 22 mei 1934, die erbij schreef: 10.00 uur, bewolkt weer! Thijs Duijm was één van de deelnemers. Met dank aan Teun Rosmolen (Zierikzee) voor de digitale foto. 18

Tijdschriftenbank Zeeland

Stad en lande | 2011 | | pagina 20