fmi'y
Ypenburg blijkt inmiddels weer in Nederlandse
handen. Om naar het huis van Emy Odé in Delft te
kunnen komen, krijgt de groep een militair bege
leider mee. De korporaal leert ze bij geweervuur
dekking te zoeken en helpt ze de spoorbaan over.
In het huis van de familie Odé is er nogal onrust,
omdat de buren beweren dat er parachutisten in
de bruine beuk voor het huis zijn geland en nu
staan er opeens zeven kampeerders met hun fiet
sen voor de deur! Maar daarna is er soep, brood
en koffie. De njn's kunnen op de grond slapen,
een paar doen dat uit voorzorg onder de tafel.
Nauwelijks acht uur later zouden de Duitsers uit
Wateringen naar Delft doorstoten en was de
groep er niet meer doorgekomen.
Op 12 mei gaat de groep uiteen en fietst ieder
naar huis. Leen de Ruiter ziet er vreemd uit met
zijn anorak (toen in de mode in de NJN) en rugzak,
wordt voor parachutist aangezien en vijf maal
aangehouden. De fietsers moeten uit Delft omrij
den over het oude jaagpad langs de Vliet naar de
Hoornbrug in Rijswijk. Alles langs de weg
Rotterdam-Den Haag is verboden gebied. In de
weilanden liggen witte parachutes en ontzielde
lichamen. Bij de Hoornbrug zijn tot de tanden
bewapende militairen, maar in de fietsers zijn ze
niet geïnteresseerd. In de Javastraat en op de
Laan van Meerdervoort staat een rij soldaten
dwars op de weg. De angst voor spionnen doet ze
aan iedereen vragen: 'Zeg eens Scheveningen?'
Atie Buriks moet in totaal dertien keer haar tent-
tassen uitpakken en 'Scheveningen' en 'uien' zeg
gen (een Duitser kan dat niet uitspreken).
Besluit
Tot zover het door mij ingekorte verslag. Het valt
op hoe naïef Nederland in mei 1940 was: de mili
tairen, de burgers en ook de groep natuurliefheb
bers. in één dag veranderde er zeer veel! De njn-
groep heeft erg veel geluk gehad: ze misten door
hun fietsroute op 10 en 11 mei de gevechten bij
Moerdijk en Rotterdam, en ook bij de vliegvelden
rond Den Haag. Ondanks de net uitgebroken oor
log voeren er nog enkele pontveren tussen de
verschillende eilanden en lieten de militairen de
burgers door. De grootste moeilijkheden waren er
in Delft in verband met vermeende spionnen en
verdwaalde parachutisten.
De zeven 'voorkampers' in Renesse kwamen
maatschappelijk overigens goed terecht. Ze volg
den allen een academische opleiding, drie promo
veerden en twee werden hoogleraar,
in 1952 reed ik met mijn ouders, broer en zusje
exact dezelfde route van Den Haag naar Schouwen
Vertrek deelnemers van het pinksterkamp district VI van de NJN bij de Wilhelminahoeve, foto Rykel ten Kate
22 mei 1934, die erbij schreef: 10.00 uur, bewolkt weer! Thijs Duijm was één van de deelnemers. Met dank aan
Teun Rosmolen (Zierikzee) voor de digitale foto.
18