ODE AAN SCHOUWEN
VERSVOETEN
[Mededelingenblad van Stad en Lande van Schouwen-Duiveland, nummer 92, juli 1998]
Ter nagedachtenis aan onze goede vriend Ad Leydek
Dae waer de branding van de Noordzee
een zilveren rand weeft
om het mooiste kleed van m'n eiland,
zijn strand in z'n dunen.
Wae de wind z'n eeuwig lied ziengt
deu de toppen van de dennen
en de zonne bie 't zienken
een gouwe loaper over de zee leit,
in den emel verft mit de mooiste kleuren.
Dae waer in bedempte flonkering
de duunplasjes legge te praelen
as in het zachte maenlicht in der kristallen wand
weerspiegelt.
Dae waer de meeuwen in sierlijk lijnenspel
as zilveren veugels tegen
den blauwen emel oplekke in de zunne,
het leven doe staele mit aoles wat groeit in bloeit.
s, die op 27 juni 1995 overleed.
Dae waer de troste Schouwse wolkenstoeten
Op de reize naer onbekende verten
van d'r kleurenriekdom meedele
an de jubelende landouwen.
Dae waer het machtige geluud van de sturm opklienkt,
as de strijd ontbrand tussen zee in land,
de donder verecho't over de zee
in de bliksem in vierige slangen
langs het zwerk jaegt.
Dae is het waer het lied van de natuur
opruust uut oneindige verten in anzwelt
tot een machtige symfonie
die de glorie van m'n Schouwen in z'n draegt.
OP EEN RAAF - over Bruinisse
Een raaf, gevestigd te Bruinisse
bleef lang nog in het ongewisse
omtrent hetgeen hij had vernomen
en waarom hij naar Bru wou komen
Maar toen hij 't wist ging hij terstond
daar naar de Klokkendieven bond
Al stal hij zilver en ook goud,
hij zei: "ik ben van hetzelfde hout,
ik zeg, al stal ik ook een riks,
ik kom van Bru, ik weet van niks
OP EEN HOND - over Zierikzee
Een hond verbleef te Zierikzee
En bleef daar lang, het viel hem mee.
"Want", zei hij, "bij die Stoepenschieters,
Voel ik mij thuis, het is hier mieters.
Houtsnede, afkomstig uit:
Oeuvres completes de Button, Bruxelles 1836.
20