HARDDRAVERIJEN IN DREISCHOR
Betty Blikman-Ruiterkamp
In de collectie van de Zierikzeese gemeentemusea
bevindt zich een bijzonder voorwerp. Het is een
zilveren schildje met acht gaatjes er in. Op de
voorkant zijn de wapens van Zeeland en Dreischor
gegraveerd, omringd door krullen en strikken.
Eronder staat het opschrift: doet wel en vreest nie
mand. Dit gemeentelijk devies prijkt nog steeds
op de gevel van het voormalige raadhuisje van
Dreischor, aan de Ring aldaar. Ook op de achter
kant van het schildje is tekst gegraveerd en hier
door wordt het hoe en waarom van dit voorwerp
duidelijk: Dit Schildt voor Plaatsen Huijs tot
Drijschor Opgehangen, Ter aanmoedingh van die,
Die Lust tot Loopen had en mids ter Renbaan
weer, Mijn Blauwtie het Beste Trad, heb ick dit tot
een Prijs, van Drijschors' wet Ontfangen, den 26
juni Ao 1702. Jacobus Pieterse Locker. De
gemeente Dreischor loofde dit schildje, gemaakt
van ongeveer 150 gram zilver en 18,4 x 15,2 cm.
groot, als prijs voor de harddraverijwedstrijd in
1702 uit. Om de deelname te stimuleren, hing
men het van te voren op aan de gevel van het
plaatsenhuis. De gaatjes in het schildje dienden
om het met een lint te bevestigen (bijvoorbeeld op
kleding). Harddraverijen waren een nationaal ver
maak. Op Schouwen-Duiveland was het ook in
veel plaatsen een traditie. De Dreischorse hard
draverijen werden waarschijnlijk gehouden tussen
de jaren 1679 en 1784. Ze werden georganiseerd
in juni, tijdens de kermis en jaarmarkt. Markt en
kermis mochten leuk zijn, maar de harddraverij
wedstrijden trokken het meest bekijks. Dan was
het zo druk in het dorp, dat de lokale politieagent
assistentie kreeg om de orde te handhaven. Het
gemeentebestuur zelf kwam ook altijd kijken. De
prijzen wisselden, maar waren wel vaak van zilver;
eens was het een zilveren zweepje. Wie in 1704
Het zilveren schildje dat in 1702 door Jacobus
Pieterse Locker werd gewonnen
(Fotocollectie Gemeentelijke Musea)
met de meeste paarden naar de markt kwam,
kreeg een zilveren roskam. In 1718 kreeg diegene
met het mooiste paard twee zilveren sporen.
Het dorpsbestuur bepaalde zelf wie de prijs ont
ving. Voldeed niemand aan de eisen, dan werd
ze niet uitgereikt. De blauwschimmel van Jacob
Locker voldeed aan alle criteria. Aantallen van
deelnemers weten we niet, maar wel dat ze van
het hele eiland zullen zijn gekomen, want Locker
was een inwoner van Serooskerke. In een tijd dat
grote afstanden overbruggen niet zo eenvoudig
was, was het een hele onderneming om deel te
nemen aan een harddraverij in een ander dorp op
het eiland. Jacob Locker was een veelbelovende
jonge man: hij was nog geen zeventien jaar. Zijn
vader Pieter en moeder Lijsbeth Jans waren vast
trots op hem. Net als op hun paard, dat deze pres
tatie leverde.
Bronnen:
Gemeentelijke Zierikzeese Musea
GASD, Gemeente Archief Schouwen-Duiveland, Doopboek Serooskerke 1674-1727.
Zierikzeesche Nieuwsbode 27-04-1934: M.D. Lammerts: Een en ander uit Dreischors verleden.
23
