"UUT DE PEPIEREN" den. In 1989 verkocht de gemeente 'De Rookende Moor' en werd er een juwelierswinkel/zilversmede rij gevestigd. Toen zij een uithangbord voor hun zaak wilden hebben, werd ook daar een rokende moor op afgebeeld, zodat deze afbeelding nu tweemaal te zien is aan de gevel. Eén Moor is leuk, twee Moren zijn dubbel zo leuk! Geraadpleegde literatuur: Betty Blikman-Ruiterkamp, Sprekende Gevels (Zierikzee 2000). J. van Lennep en J. ter Gouw, De uithangtekens in verband met geschiedenis en 't volksleven beschouwd dl. 2. (Den Haag 1868). Zierikzeesche Nieuwsbode 05-09-1961 Ria van der Veken-Annaert en Betty Blikman-Ruiterkamp De huidige Rookende Moor (foto Merel Bootsma) EIGENTIJDSE BRONNEN OVER HET DAGELIJKS LEVEN OP OUD SCHOUWEN-DUIVELAND Tijdens de verschrikkelijke Rampnacht op 1 februari 1953 en de periode daarna raakten veel inwoners van Schouwen-Duiveland hun dierbare bezittingen kwijt. Veel spullen werden zwaar beschadigd, of helemaal niet teruggevonden. Mejuffrouw J. N. van den Bos te Bruinisse kreeg wel op heel bijzondere wijze haar verloren bijbeltje terug. Het verdwenen kerkbijbeltje Mejuffrouw. J. N. van den Bos te Bruinisse, miste na de terugkeer van de evacuatie in 1945 haar kerkboekje, dat zij in 1944 toen zij moest evacue ren had thuis gelaten. Dat was in die dagen niets bijzonders, want Duitsers, geallieerde militairen en zelfs Hollanders, konden in die dagen de J Hot vordwencr J kerkbijbeltje Mcjul.fr J vlv. den Bo l fit: hoer kerkboekje, 4c. liar ir. dlc dccen nicfj HuVlandlm"" ;^rdr'n Tn" t rioocii de uerlcidincf acek. cc» pekjé d oiiUuny, dut htjbcUje bied: In let hoekje I t me; uc GcJKCr'iaap! !u fïrCifi, Kcrks'lrr.ct 57, f d;o(j fan de a/cendcr verleiding niet weerstaan om elk huis van een dorp waaruit de bewoners ver dreven waren met een bezoek te ver eren en dan mee te nemen wat van hun gading was. Groot was dan ook de verbazing van de familie Van den Bos toen men vorige week een pakje uit Engeland ontving, dat het geroofde bijbeltje bleek te bevatten. In het boekje had men inder tijd de naam van de eigenares voorin geschreven. Zonder weg te weten met de achternaam, luidde het adres: Aan Jacomina Neeltie, Kerkstraat 57, Bruinisse. Elke verdere aanduiding van de afzender ontbrak, alleen aan de postzegel kon men zien dat het pakje in Engeland was gepost. Na 11 jaar kwam het boekje dus toch nog bij de eigena res terug. 22

Tijdschriftenbank Zeeland

Stad en lande | 2008 | | pagina 26