EEN GESPREK MET THEO VOORZAAT, KUNSTSCHILDER UIT DREISCHOR Ruim dertig jaar geleden maakte kunstschilder Theo Voorzaat van zijn hobby zijn werk. Een goede zet, bleek meteen wel. Het einde van een lange reeks baantjes variërend van postbesteller tot bestelautochauffeur en letterschilder, bleek in zicht. Voorzaats serie schilderijtjes omrand door zelfgemaakte vuren lijstjes, deed het namelijk prima in die Haagse galerie. De werken gingen als zoete broodjes over de toonbank. Al is hij sinds kort bedeeld met AOW, autodidact Voor zaat schildert ook vandaag de dag gewoon door. En dat al zo'n kwart eeuw in Dreischor, lekker weggestopt op een voormalig boerderijtje achter in de polder. Ver weg van de herrie die Randstad heet, ver weg van zijn vaste 'verkooppunt', Galerie Lieve Hemel in de Nieuwe Spiegelstraat in Amsterdam. De hoofdstad kan zo nu en dan meegenieten van Schouwen-Duivelands realistische charme, want de oorspronkelijk uit Rotterdam afkomstige Voorzaat gebruikt ook het vroegere eiland als inspiratiebron. Al gaat het volgens hem al lang niet meer om een onuitputtelijke bron. Verval, het resultaat van de tijd die bouwwerken onge nadig aanpakt, daar gaat de liefde van Voorzaat naar uit. Hij houdt van ruïnes, van bouwwerken met een ziel, al gaan ze dan zowat voor zijn ogen ten onder. Goed onderhouden, gerestau reerde monumenten zeggen de kunstschilder veel minder. In een boekwerkje over Voorzaats leven en werk omschrijft auteur Koen Nieuwen- dijk nader: "Er is een parallel te trekken met stil levens. In de allerbeste stillevens spelen de voor werpen, hoe mooi ook geschilderd, een ondergeschikte rol. Zij geven het licht de gele genheid te dwalen, van wonder naar geheim. Zo is het ook in het werk van Voorzaat. Tussen de strapatsen van het mensdom door, is er ruimte te over voor zijn betoverende licht, dat het wrede drama verzacht als met een zegen van mede dogen." Is er op Schouwen-Duiveland dan geen wreed drama van licht en tijd meer te vinden? Is de eilandelijke bron van inspiratie opgedroogd? Wat Voorzaat betreft bijna wel: "Schouwen-Duiveland is af, rechtgetrokken. Erg gelikt. In die zin is het niet meer zo'n mooi eiland. Ik snap al dat op knappen wel hoor. Dat gaat nu eenmaal zo. Je kunt niet alles laten gaan. Dat begrijp ik ook wel. Irreëel natuurlijk, maar ik had toch weieens willen zien hoe het er hier uit zou zien als ze al die dammen niet hadden gelegd en overal Kunstschilder Theo Voorzaat bij één van zijn werken (foto redactie) 10

Tijdschriftenbank Zeeland

Stad en lande | 2003 | | pagina 12