EEN GESPREK MET THEO VOORZAAT,
KUNSTSCHILDER UIT DREISCHOR
Ruim dertig jaar geleden maakte kunstschilder
Theo Voorzaat van zijn hobby zijn werk. Een
goede zet, bleek meteen wel. Het einde van een
lange reeks baantjes variërend van postbesteller
tot bestelautochauffeur en letterschilder, bleek in
zicht. Voorzaats serie schilderijtjes omrand door
zelfgemaakte vuren lijstjes, deed het namelijk
prima in die Haagse galerie. De werken gingen
als zoete broodjes over de toonbank. Al is hij
sinds kort bedeeld met AOW, autodidact Voor
zaat schildert ook vandaag de dag gewoon door.
En dat al zo'n kwart eeuw in Dreischor, lekker
weggestopt op een voormalig boerderijtje achter
in de polder. Ver weg van de herrie die Randstad
heet, ver weg van zijn vaste 'verkooppunt',
Galerie Lieve Hemel in de Nieuwe Spiegelstraat
in Amsterdam.
De hoofdstad kan zo nu en dan meegenieten van
Schouwen-Duivelands realistische charme, want
de oorspronkelijk uit Rotterdam afkomstige
Voorzaat gebruikt ook het vroegere eiland als
inspiratiebron. Al gaat het volgens hem al lang
niet meer om een onuitputtelijke bron. Verval,
het resultaat van de tijd die bouwwerken onge
nadig aanpakt, daar gaat de liefde van Voorzaat
naar uit. Hij houdt van ruïnes, van bouwwerken
met een ziel, al gaan ze dan zowat voor zijn
ogen ten onder. Goed onderhouden, gerestau
reerde monumenten zeggen de kunstschilder
veel minder. In een boekwerkje over Voorzaats
leven en werk omschrijft auteur Koen Nieuwen-
dijk nader: "Er is een parallel te trekken met stil
levens. In de allerbeste stillevens spelen de voor
werpen, hoe mooi ook geschilderd, een
ondergeschikte rol. Zij geven het licht de gele
genheid te dwalen, van wonder naar geheim.
Zo is het ook in het werk van Voorzaat. Tussen de
strapatsen van het mensdom door, is er ruimte te
over voor zijn betoverende licht, dat het wrede
drama verzacht als met een zegen van mede
dogen."
Is er op Schouwen-Duiveland dan geen wreed
drama van licht en tijd meer te vinden? Is de
eilandelijke bron van inspiratie opgedroogd? Wat
Voorzaat betreft bijna wel: "Schouwen-Duiveland
is af, rechtgetrokken. Erg gelikt. In die zin is het
niet meer zo'n mooi eiland. Ik snap al dat op
knappen wel hoor. Dat gaat nu eenmaal zo. Je
kunt niet alles laten gaan. Dat begrijp ik ook wel.
Irreëel natuurlijk, maar ik had toch weieens willen
zien hoe het er hier uit zou zien als ze al die
dammen niet hadden gelegd en overal
Kunstschilder Theo Voorzaat bij één van zijn
werken (foto redactie)
10