IN MEMORIAM MR. W. P. MARTENS
Op dinsdag 25 januari 2000 hebben vrienden en bekenden in de Lutherse
Kerk in Zierikzee afscheid genomen van de heer mr, W. P. Martens, jurist en
kunsthistoricus. Voor velen was hij Pim. Hij werd geboren in Nederlands-lndië
en groeide op in Den Haag. Hij had gestudeerd in Leiden. In 1962 kwam hij
naar Zierikzee als geschiedenisleraar aan het toenmalige Prof. Zeemanlyceum.
Zijn enorme historische kennis en inzicht is ook Stad en Lande ten goede
gekomen. In 1966 werd hij bestuurslid en dat is hij tot 1985 gebleven.
Toen dokter Braber in 1970 de heer Westendorp Boerma als voorzitter
opvolgde, werd Martens vice-voorzitter, en na een poos voorzitter.
Hij was een dapper man. Dat werd ieder duidelijk toen hij het leraarschap
moest opgeven, omdat zijn ogen het begaven en hij zich blind moest zien te
redden. Blindheid is een van de ergste dingen die een kunstminnaar kan over
komen. Maar hij had een feilloos, fotografisch geheugen en hij kon je door
hem in geen jaren geziene kunstschatten beschrijven, ook al bevonden deze
zich ver weg in een Franse kerk. Want Frankrijk en vooral de Languedoc had
zijn hart. Vanuit Toulouse had hij het Katharenland in de Pyreneneeën bestu
deerd en ook een boek erover geschreven. Met zijn lyceumleerlingen is hij
erheen gereisd en er waren meer reisdoelen in de volgende jaren. Bovendien
stimuleerde hij de oprichting van de Nederlandse Jeugdbond ter Bestudering
van de Geschiedenis, afdeling Schouwen-Duiveland (1962).
Hij werd de adviseur in woord en daad.
Het eiland en de provincie werden historisch grondig verkend en als dat geen
toekomstige Stad en Lande-leden heeft opgeleverd, dan toch in elk geval jonge
mensen met historisch besef.
En wat heeft hij, behalve door zijn bestuursfuncties, voor Stad en Lande
gedaan? Hij heeft zijn kennis ten dienste gesteld van de Vereniging. Hij heeft
lezingen gehouden over streekgeschiedenis en voor de jaarlijkse excursies kon
men bij hem voor interessante objecten en suggesties altijd terecht.
Stad en Lande en Schouwen-Duiveland zijn hem dank verschuldigd. Dat geldt
ook zijn vriend Ad Braat, die een week na hem overleed. Diens beeld "Beproefd
maar niet gebroken" bij de Zuidhavenpoort verleent Zierikzee de distinctie die
de stad verdient.
C. van Sloten
