Ik weet nog dat een wethouder zei: 'Hoe kan
dat nou, een marineofficier die burgemeester
wordt'. Maar na een paar dagen was het ijs
gelukkig al gebroken."
De Meester kenschetst zijn tijd in Westkapelle
(1959-1966) als een hele aparte en plezierige.
"Het dorp was net hersteld van het hevige oor
logsbombardement. Ik heb daar het toerisme
mee tot bloei kunnen helpen brengen.
"Na Westkapelle volgde een burgemeesterspost
in het Twentse Markelo, waarna hij in 1971
weer in Zeeland terugkeerde. De Meester was
gevraagd om burgemeester van de gemeente
Zierikzee te worden. Dat lag aanvankelijk alle
maal wat moeilijk, omdat hij een VVD-man was
en niet zoals eigenlijk gewenst, lid van de toen
malige CHU. Maar hij werd toch benoemd, en
zou aanblijven tot eind 1986.
"Uit Zierikzee wilde ik gewoon niet meer weg.
Daar lag mijn ziel en zaligheid. Gedurende mijn
ambtstermijn heb ik me veel beziggehouden met
monumentenzorg. Een hobby van me, dus wat
wil je nog meer. Toen ik in Zierikzee kwam, ver
keerden veel panden in een slechte staat. Het
was immers een vrij arme gemeente geweest.
Rond 1975 was er sprake van grote subsidies
van rijkswege. Particulieren kregen zelfs zeventig
procent en wij als gemeente vaak nog meer.
In die tijd is er dan ook heel veel aangepakt.
Omdat monumentenzorg een van mijn eigen
portefeuilles was, heb ik er veel aan kunnen
doen."
Onder De Meesters leiding werden onder meer
het stadhuis, het 's Gravensteen, de Gasthuis-
kerk, Nobelpoort, Noordhavenpoort, Vismarkt
en de huizen in een aantal straten uitkomend
op de Nieuwe Haven, grondig gerestaureerd.
Ook particulieren staken elkaar in die tijd aan.
De een ging zijn woning aanpakken, de ander
bleef niet achter. Verder wist de voormalige
burgemeester de sloop van een viertal panden
aan het Havenplein tegen te houden.
De ABN/AMRO wilde die vier slopen om ruimte
te maken voor een nieuw gebouw. De Meester
vond dat een slecht plan. Hij hield voet bij stuk:
de monumentale gevels moesten blijven staan.
En zo is het ook gegaan.
Naast monumentenzorg, zette de oud-burge
meester zich als voorzitter van het bestuur van
het Zierikzeese Zweedse Rode Kruis Ziekenhuis
in voor het behoud van deze voorziening voor
Schouwen-Duiveland. Want ook toen al, we
spreken over de jaren zeventig, vond het
betreffende ministerie dat alles naar Goes moest.
"Met hulp uit Den Haag en van het Rode Kruis
zelf, hebben we dat toen tegen kunnen houden.
Helaas lukt dat nu niet", aldus een wat dit
onderwerp betreft teleurgestelde De Meester.
Na zijn pensionering in 1986 ging de oud
burgemeester, dit keer samen met zijn echtgeno
te, terug naar zee. Met een zeilboot dit keer om
twee jaar lang grote reizen te maken. In 1989
ging het echtpaar in Veere wonen. Waarom niet
in zijn geliefde Zierikzee? De Meester: "Noem
het maar een ongeschreven regel datje niet in
de plaats blijft wonen waar je lang burgemeester
bent geweest. Een ongeschreven regel die
moet ik zeggen, helaas steeds vaker niet wordt
nageleefd."
Voortbordurend op een van zijn vele vroegere
nevenfuncties bestuurslid van de Vereniging
Dorp, Stad en Lande van Zuid-Holland en
Zeeland, is hij afgelopen najaar tot het bestuur
van de Vereniging Stad en Lande van Schouwen-
Duiveland toegetreden. Als kersvers bestuurslid
hoopt De Meester zich wederom toe te leggen
op zijn passie: architectuur en monumentenzorg
in het bijzonder.
Carolien de Vrieze
8
