- 45 -
keer op keer met een pan dampende mosselen aan dek,
die met graagte door de vele passagiers werden genuttigd.
Y/as de pan leeg, dan nam Bleyenberg een borreltje en zei:
"Ik gae wêê mè. koke, laet ze mè kraauwe in de stenen!"
Dit stereotiepe gezegde lokte bij schipper B. W. Schot en
ook anderen veel gelach uit.
Als het harder ging waaien en de zee ruwer werd, sloeg
het boegwater over de voorplecht, zodat degenen die daar
zaten drijfnat werden. Gelukkig had niemand zijn zondag
se pak aan, terwijl alles door de zeewind weer snel op
droogde.
Niet iedereen bleek dan zeewaardig te zijn. Als het gelaat
grauw verkleurde en de kunstbijtertjes zo onopvallend als
mogelijk was, in de broekzak verdwenen werd deze scène
besloten met visjesvoeren.
En vader Schot toonde weinig medeleven met deze lieden,
omdat de hele familie deze tonelen ook zelf had ondergaan.
Hij placht dan te zeggen: "Als ze zo vee' motte spieë as
ik van m'n leven gedaen cl,dan bin ze d'r nog nie 11
Het rustige vaarwater in het opper van een dijk, deed de
zeeziekte afnemen, maar beroerd bleef men, zodat het
verdere deel van de dag bedorven was.
Over de aanleiding tot deze tochten is wel veel, maar nog
steeds niet het juiste verhaal geschreven.
In de zomer van 1951 werd door de Zeeuwse vissers nabij
Margriet en Terneuzen, op ongeveer 35 meter diepe plaat
sen, in de Westerschelde op mosselzaad gevist. Hierbij
brachten de korren ook veel fossiel materiaal mee omhoog.
Vanzelfsprekend hadden de vissers deze obstakels liever
niet in hun netten. Het is dan ook niet te schatten, hoeveel
kostbaar wetenschappelijk materiaal, door onwetendheid
weer terug geworpen is in de zee.
In de voorgaande jaren waren op deze plaats ook veel
botten opgevist. De vissers brachten enige exemplaren
naar het Zierikzeese museum, waar ze door de heer
Groeneveld de Kater in dank werden aanvaard. Daar de
ze geen kennis van zaken had, hoorde men er nooit meer
iets van, zodat de vissers de lust verging om meer aan te
voeren.
In die tijd, in 1951, leerde ik mijn latere vrouw Ina de
Nooijer kennen, dochter van de hoofdonderwijzer van Re-
