'Ik ben geboeid door de
spanning in de maatschappij'
Peter Verdurmen, Fotograaf:
volks- en naamkundige studies over Zee
land ook puur-historische op zijn naam
staan. Ook hier valt de verscheidenheid van
onderwerpen op, resultaat van een drang
naar zeer brede kennis. Mij interesseert het
eten, niet het doorgeven van kennis', zei hij
eens. Gezien zijn produktiviteit is dat een
opvallende, maar daarom nog niet per se
onjuiste uitspraak, want de gevolgen van
die interesse zijn soms te merken. In zijn
historische artikelen treft een tendens naar
haast encyclopedische volledigheid, waar
door het verband in de artikelen net als in
een encyclopedie soms wat los wordt. Een
voorbeeld daarvan is zijn opstel over
Multatuli in Zeeland, een ander is dat over
de opkomst van het socialisme in Middel
burg.
Vooruitstrevende ideeën en bewegingen
hadden een zekere voorkeur bij de keuze
van zijn historische onderwerpen. Wat dat
betreft was hij voor Zeeland een pionier
(zonder dat ik L.W. de Bree zou willen
miskennen), zoals hij dat in de kring van de
Nederlandse sociale historici was met zijn
talrijke bijdragen voor het Biografisch
Woordenboek van de Nederlandse Arbei
dersbeweging. Zonder hem zou dit projekt
waarschijnlijk een spoedige dood zijn
gestorven.
Evenzo heeft hij de herinnering levend
gehouden aan het radikale dat de Zeeuwse
geschiedenis óók kent. Zijn opstellen over
Multatuli en het Middelburgse socialisme,
alsmede het mooie artikel over Kornelis
Baart en zijn dochters (waarmee zijdelings
de cirkel met de Saint-Simonisten weer
rond is), zijn daarvan een bewijs. De rijkere
kennis van het specialisme, dat tegelijker
tijd zoveel armer is, kan je tekortkomingen
of fouten in die artikelen doen zien, maar
dat is denk ik het lot van alle pioniersarbeid.
Een feit blijft dat het eeuwig jammer is dat
Meertens zijn grote boek over Middelburg
in de negentiende eeuw niet heeft kunnen
schrijven. Dat had bijzonder interessant
kunnen worden en, zo iemand, dan was hij
het die dat in zijn vermogen had.
Bert Altena
Zeeuwse scholieren staken en demonstreren op I november in Middelburg.
'Ik wil iets mee laten zien dan alleen het aktie-clichéplaatje.' Peter Verdurmen, fotograaf in
I Jzendijke, loopt al sinds juli van dit jaar alles af, wat te meken heeft met het protest tegen de
kruisraketten. Het resultaat ervan is een enorme hoeveelheid foto's, waarvan nu een
reizende tentoonstelling is gemaakt. De eerste expositie van zijn foto's wordt op kerstavond
in Den Haag geopend. Tot 18 januari blijft de expositie daar, in het Paard van Troje, om
vervolgens voor een weekje (20 t/m 25 januari) naar Zeeland te komen (Den Hoekzak te
Oostburg), waarna Utrecht (Kargadoor) en vervolgens waarschijnlijk Groningen en
Eindhoven aan de beurt zijn.
Peter: 'De bedoeling is, dat de tentoonstelling in de komende jaren af en toe opduikt,
eigenlijk tot 1988 als die raketten geplaatst zouden moeten worden. Ik actualiseer steeds en
bovendien pas ik de expositie aan, aan de plaats waar hij is. Zo zul je in Oostburg veel meer
Zeeuwse platen zien. Ik heb materiaal genoeg, zeker ook uit Zeeland, waar ik mee ben
geweest met mensen, die met het petitionnement letterlijk de boer opgingen. Bijvoorbeeld
naar het gehucht Boerenhol in Zeeuws-Vlaanderen. Maar ik ga ook naar Den Haag of
Woensdrecht of waar dan ook, als er wat te fotograferen valt. En dan dus niet alleen de
aktie, maar de dingen die er onheen spelen, het publiekIk blijf ook langer dan een
doorsnee fotograaf, want om goeie platen te maken moet je geduld en tijd hebben'.
Hij reisde eerder ook af naar Engeland om er de mijnstakingen op de plaat vast te leggen.
Wat bezielt hem met het fotograferen van dit soort zaken?
Peter: 'Dat is heel moeilijk te zeggen. Je moet me niet zien als 'n politiek aktivist. Ik ben
geboeid door de spanning in de maatschappij. Waar die spanning naar buiten komt, wil ik
erbij zijn. Dat interesseert me, die spanning wil ik vastleggen en laten zien.'
Op de volgende pagina's een serie foto's die Peter verdurmen de laatste maanden maakte.
11
