'Nou, nou, dat liejgt d'r niejt om. Mit die commerciëêle
capaciteiten valt 't best wel mee. Wiele verkochte thuus
vroeger alderleie soorten vis. In as d'n nieuwen haerienk
dan wêêr meekwam van reederieje Kwakkelstiein uut
Vlaerdiengen, dan most ik mit 'n nemmertje haerienk
langs de deure góó leure. Dêêr hao 'k zóó vrêêselek de pest
an! Mêêstal was ik ze wel gaauw in de buurte al kwiet, mar
ik gieng liejver vuuf kilometer ommefietse deur 't durp,
inplekke van wêêr nieuw nemmertje te haelene.
Regelmaetig bin'k óóit 'n boekhoudienge begonne om m'n
geldzaeken te beheerene, mar nae 'n halve bladzije was 't
mêêstal wêêr verbie. Dus mit die administrasie viel 't oak
wel mee. Wel kon ik altied wel goewd notulere.
Mar laete m'n mar positief eindige:
'U kunt zeer veel bereiken. U bent een pionier met een avon
tuurlijke instelling, veel ondernemingsgeest en buitengewoon
grote energie. U bent een representieve persoonlijkheid met
welverzorgde smaak. U bent levendig en gauw enthousiast
te maken en u heeft situaties snel door. U reageert snel
en er moet voortdurend actie zijn. Op handige wijze weet u
daar te komen waar u zijn wilt.'
We zulle 't hier mar bie laete. Mar wees dus wel gewaer-
schoewdü
Pau Heerschap
Pielstaertolie
Mien vroegere, helaes overleeje, buurman Jan Meijer, was
'n goeije verhaele verteller. Hie had altied in Ouddurp ge-
weund en kende iedereen bij naem en toenaem.
Jan vertelde wel us over de goeije geneeskrachtige werking
van pielstaertolie bij rikklachten en ischias. De olie kwam
uut de pielstaertrogge, die de vissers nog wel us vinge. 't
Huusmiddel wearkte goed mar stongk verschrikkeluk.
Veul Ouddurpers wiste dat er d'r wier vreed gelache as 't
ongderwerp ter spreake kwam.
Mien herinneringe an de padvinderie in
Nieuwe Tonge
Reactie op stukje over de padvinderij in Nehalennia herfst
2019 nr. 205 en een Anvulling op Volksgeneeskunde. Bie-
zondere geneesmiddele.
In mien geboortedurp en weunplaats Nieuwe Tonge was
d'r 'n paer jaer na de Ramp 'n padvindersgroep van jonges
van 12-16 jaer, schat ik. Hopman was de deurwaerder uut
Sommelsdiek, mar die zagge we nooijt. 'n Paer ouwere
jongere hadden de leiding. Ongs kluphuus was de voor-
maelige kleuterschool, die toch leeg sting.
't Was 'n zooijtje ongeregeld. De Nederlandse vlag hijse
en groete kan ik me nie herinnere. Ik geloaf dat ik nooit
'n echte padvindershoed op mien hoad gehad haw. Wielle
leerden wel knoape maeke. Ik had wel 'n padvinderstok en
'n zakmes natuurluk. Morse hebbe we nie geleerd. Voor
plantjes was d'r geen belangstelling.
We gienge op de klupavund wel us boagere appelties jatte
in de boamgaerd bie 'n boerderie net buute 't durp. Mot je
weete dat we padvindersbelofte: "Wees rein in gedachte,
woord en daad", beloofd hadde.
Rongd Paes ginge we kampeere in de waterleidingduune
in Ouddurp. Met z'n alle in 'n groate, loadzwaere tent met
'n los grongdzeil, dus nie bepaeld winddicht. Wielle hadde
noch geen slaepzak. 's Nachts kreege we 'n fliengke nacht
vorst. Toen binne we bibberend naer kaffeetje 'De Halve
Maan", vlakbie 't waeterleiding terrein, gegaen en hebbe w«
gevrooge of we in de schuure mochte slaepe. Dat was goed
en zo sliepe wielle lekker wearm in het stroa. D'n aore
ochtund kwam dokter Wierenga, huusarts in Meneerse,
kieke hoe 't ging, want z'n zeun zat in ongze groep.
Nog een reactie van een lezer:
Van Rinus van Langeraad die de vragenlijsten voor Ooster-
land invult en opstuurt, ontvingen we de volgende reactie.
Op bladzijde 27 vraagje om reacties over het, door jullie
genoemde solitairspel. Ook dit keer riep dat bij mij nostal
gische gevoelens op. Tijdens mijn lagere schooltijd, in de
veertiger jaren van de vorige eeuw in Oosterland, had de
"bovenmeester", de uit Oude Tonge afkomstige Dirk Kos
ten, zelf een soortgelijk plankje met gaatjes gemaakt. In
elk van de gaatjes, behalve in de middelste, staken houten
pennetjes, overeenkomstig jouw foto in Nehalennia. De
bedoeling was om met de pennetjes te gaan slaan, zoals
in het damspel, en dat zodanig te doen dat er uiteindelijk
maar één pennetje overblijft. Meester Kosten noemde dit
spel HET PINNENSPEL. Ik ben dat spel op Schouwen-
Duiveland toen nooit verder tegengekomen, dus ik denk
dat meester Kosten dit had meegebracht van Flakkee.
Tijdens onze vele vakanties in Marokko kochten mijn
vrouw en ik enige jaren geleden een soortgelijk spel. Al
leen de gaatjes waren vervangen door holtes waarin, in
plaats van een pennetje, een knikker lag. De spelregels
waren dezelfde als die van meester Kosten. Hoe de Marok
kanen het spel noemden weet ik niet, maar in de naam zal
het pennejtje niet zijn voorgekomen.
Ook herinner ik mij dat mijn kinderen in de zeventiger jaren
hetzelfde spel in zakformaat hadden: een rond plastic doosje
