m
30
Eên ei of twêê?
Een ouwe joenk'eid, wat op jaor'n,
von' dat een méns alied most spaor'n.
Vooral dat ie nie overdreev'n
z'n cèn'n zömaor uut most gheev'n.
Dus ieuw tie bie al wat ie dee,
z'n 'and stief op z'n port'monnee!
En ook z'n 'uusdier'nbestand,
da was wat an de krappe kant.
Zó aotie ('t klienkt meschien wè zot),
percies êên 'oender op z'n kot.
Mao 't was 't 'r wel êên die ghoed lei,
dus lag 't 'r eiken dag 'n ei.
Dat is nie weinig, da's bekènd.
Toch was de man nog nie contènt.
Want nacht en dag ('t was een plaoge) 4
zat ie te worstel'n mee de vraoge:
'Oe moet 'n 'oende angepakt,
dat ie per dag twêê eiers kakt?
Tenslotte docht ie, dat ie 't wist:
Zö'n bêêst mêêr voeren, dat 'ielp beslist.
Dus zó gezeid en zó gedaon.
't 'Oender kreeg twêê kêêr zóvee graon.
Da was een 'êêle stomme zet,
want 't wier lui en traoge en vet.
Vanaf dien dag, en da's een feit,
Is 'r 't nóóit mêêr een ei geleid.
D'in'aolig'eid is misgegaon,
mao j 'ei vaneig'nwè verstaon:
As d'ebzucht êên kêêr an degank is
je vèder spriengt dan asje stok lank is.
Ch. Ad Schijve, uit Faobel-achtig Kerzans. Dialect
Schoondijke, periode 1925-1950. Eigen uitgave.
De grens is dicht
Vanwege het coronavirus werd eind april de grens met
België gesloten. Dat was voor mensen in Zeeuws-Vlaande-
ren iets vreemds. Niet meer naar België goedkoop bezine
te tanken. En de Vlamingen konden geen booschappen
meer doen in Sluis, Oostburg, IJzendijke, Sas van Gent of
Hulst. Het werd stil het gebied onder de Westerschelde.
Ook de Werkgroep Zeeuws-Vlaanderen kwam niet bijeen
om gezamenlijk de vragenlijsten in te vullen.
Eén van onze ijverige leden, Gerard van Daele uit
IJzendijke, reed samen met zijn vrouw Rosita door
het Land van Cadzand en natuurlijk kwamen ze bij de
grens terecht. Die was duidelijk gesloten. Dat deed hen
denken aan de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) toen
België in oorlog was en Nederland neutraal. Een afzet
ting met elekriciteit was toen de scheiding. Nu was het
vanwege de gezamenlijke oorlog tegen het onzichtbare
coronavirus.
Zij maakten deze foto's; duidelijk een tijdsdocument. Be
dankt Gerard en Rosita.
