m
Nog 'n paer herinneringe an muze in 't verleeen
M'n moeder vertelde, dat toen ze nog thuus weunde, d'r
broer, ongze Ome Kees, wel us 'n taefel zat en dan 'n muus
doaddrukte in z'n broekspuupe. Die had hie meegenome
van 't land.
Na de waetersnoodramp hadde we zes rubberlaerza
gekrege: een linker en vuuf rechter. Laet noe net in die ene
linker 'n muus z'n nissie gemaekt hebbe. Ik vongd dat zo
vies dat ik tieen lan op twee rechter laerze wurme gestoke
heb op 't slik an de butendiek en gevist heb bie Hoek Sint
Jaecob. ('t Werpmeuletje was deur mien vaoder, klokke-
dokter, gemaekt van 'n wekkeruurwerk).
Noe mot ik oak dienke an de Duutse buuvrouw van ongs,
toen we met ongs gezin 'n weekie op 't VVV-terrein in
Ouddurp zatte in n huusie van Joap Zeiloore. 's Ogges riep
ze: "Ich habe eine ganze nacht nicht geschlafe, ich habe
eine Maus im Haus".
En an die vakansie in Zweden in 1976, waer we in 't
gootsteenkassie n leuke, niet schuwe muus met mooie
kraeloagies hadde zitte, die we "Pieps" noemde. We hadde
d'r geen last van, dus hammen geweun 't keukenkastdeur-
tje dichtgedaen.
Noe schiet me nog 'n muzeverhaeltje te binne. Elke winter
haw we wel muze in de schuur. Je ken dat ruuke. Toen we
in 't voorjaer de jute zakken uut 'n ouwe veilingkiste van
m'n schoon voader haelde, bleeke d'r gaete in gevrete te
weze deur ongze wintergassies. Van de zeumer kwam ik
in de schuur en zag ik 'n mooie muus in 'n emmer zitte.
Hie was d'r zeker in gevalle en kon 'd'r niet meer uut. Bie
naevraeg, bleek 't n Rosse Woelmuus, wat 'n mooi beesie!,
te weze. Ik had ze wel us zien renne over 't terras. Ik haw
natuurluk 'n foto van gemaekt van de muus in de emmer,
die rustig 'n paerdeblom zat te eten.
Leo Huijsen, Flakkees dialekt uut 1969 uut
Nieuwe Tonge, nu weunende in Ouddurp
Ghijsen in Beeld
Zöas julder ondertussen wè wete is t'r een projectgroepje
bezig om een beeld op te richten voe de saemenstel-
ster van het Woordenboek der Zeeuwse Dialecten dat a
afgelöpe naejaer 50 jaer bestoeng. Dat het een uniek boek
is wete de meêste van de lezers ok wè. 'Taal herbergt de
ziele van een volk' en a je het woordenboek deurleest, dan
weet je a dat zó is. Het is vee meêr as een verzaemelienge
woorden mie de beteêkenisse d'r achter. Uutvoerige aan-
De oplossing van de oude Kiekplaete was geen pro
bleem voor de heer C.A. Nijsse uit Borssele.'De
Kiekplaetje is een juunaawetje (juunhouweel), ook
we de korte schrepel genoemd. Wier enkel in de juun
gebruukt. Elders zag ik ze gebruuken in de peejen bie
het op êên zetten. Dan 'oefden ze niet naegedund te
worren. Ik vond het een bêêstenwèrk voe je rug.'
Ook de heer Kloosterman uit Biezelinge kwam met een
korte beschrijving. De korte hak, is het Nederlandse
woord. Op Beveland 'n 'ouwe, verwant aan houweel.
Of schrabber. 'Op Zuud Beveland nie zó lank 'ebruukt.
Wè op Noord Beveland (Peeland) en op Tholen voe de
peejen en de bommetjes.'
Ook de heer Raats, Lewedorp kent het gereedschap
maar al te goed: 'een schrepel om peetjes te verdinnen
of in de juun'. Mw. Bep Beerepoot-Franse schreef ons
dat de schrepel ook gebruikt werd bij 'zilverjuuntjes
uutdoe'. En Jo Priem Franse, Wemeldinge, schreef dat
de schrepel werd gerbuikt bij 'peeën verdinne'.
Er waren 17 goede inzendingen op het secretariaat
binnengekomen. Na loting kwam de heer Wim Hel-
mendach uit Terneuzen uit de bus. Gefeliciteerd. De
boekenbon is onderweg. Veel plezier ermee.
De nieuwe Kiekplaete kregen we toegestuurd. We zijn
benieuwd naar de oplossingen.
26
De nieuwe Kiekplaete.
De oude Kiekplaete.
