Dat is heel wat! Hoe krijgen jullie dat voor elkaar, zoveel
broden
Er werkt dan een ploeg van zeven man, van 's avonds ne
gen tot 's morgens zeven uur voor de gebruikelijke brood
producten. Overdag wordt het saffraanbrood gebakken.
De saffraan heeft dan een nacht staan trekken. Nu met
die moderne ovens die op gas of elektriciteit werken gaat
het allemaal veel eenvoudiger dan vroeger, toen de ovens
nog met hout gestookt werden. Takkenbossen waren dat,
in het dialect musterikken genoemd, maar ze werden ook
wel scheven genoemd. Ze werden per schip aangevoerd en
de jongens moesten die vanaf de haven naar de bakkerij
vervoeren. Ze zongen dan wel het volgende versje, dat
gebaseerd was op een gezang:
'Goot niejt allêêne om scheven, Die last is uus te zwaer.'
We hebben nog een bakkerij met winkel in de ring van
Ouddorp. Daar wordt het luxe gebak gebakken, waaron
der taarten en ook worden er wel bonbons en figuren van
marsepein gemaakt. Hier aan de Stationsweg beperken we
ons hoofdzakelijk tot broodproducten.
Dan is het weer tijd om te vertrekken. Door de nu lege
bakkerij loopt Kommer met me mee en laat nog wat zien.
In een bak staat roggemeel, dat op molen De Hoop van
Ouddorp gemalen is, te weken. Kommer heeft weer een
nieuwe creatie bedacht: luchtig roggebrood, dat niet zo
zwaar op de maag valt als het traditionele. Ik vraag hem of
hij nog van plan is om lang door te gaan met zijn bedrijf.
Hij zegt: 'Ik bin noe al 61 in ik bin al wat góó mindere,
mar ik göó voorlaopig nog even deur. Bovendiejn, mien
zeunen Lennard in Henri hè net zoevel harte voor de zaek
as ik. Dus ik kan 't mit 'n gerust harte an heulie overlaete.
Mn recepten geef ik dus wêêr an heulie mee in zelf binne
ze aok wel in staet op leuke diengen te bedienkene'
Ik lees net voor de voltooiing van dit verslag een bericht in
het Eilanden-Nieuws van vandaag, dinsdag 3 februari, met
de kop, in vet gedrukt: Akershoek, Beste Echte Bakker
van afdeling Zuid-West.
Ik hoop nog lang van de heerlijkheden van Echte bakker
Akershoek te mogen genieten.
Pau Heerschap
Verhalen en gedichten
D'Oekse kerke
A j'in de vèrte de kerktoren van de Hervormde kerke en de
meulen "Windlust" zag dan wist je: we bin bienao tuus.
Of a je noe vanuut de Kouwepolder, vanaf de Meulendiek
of van d'n Noordiek kwam, de kerke en de meulen gaoven
het midden van het durp aon. Zoo oört dat ook op een
plattelandsdurp. En zoö was het ook, tot d'n eêsten dag
van di nieuwe jaor. M'n zeune kwam mee z'n gezin vanuut
Utrecht Nieuwjaor wensen en stak direct z'n smartfoon
onder m'n neuze. "Kiek noe toch 's, de kerke van d'n Oek
staod in brand." Vanaf da moment wier de sfeer van de
Nieuwjaorsdag bepaold deu de gebeurtenissen op d'n
Oek. Berichtjes, fotoos, filmpjes, tot aan de landelukke
tv journaols van Nederland en Belgen toe repten van
de brand. Ik belden m'n goeien Oekse vriend Tom. Die
ao nao 't koffie drienken bie z'n zwaoger op weg naor
uus amao sirenes g' hoord, eêst nie begrepen wad er
aon d'hand was, tot z'n kleindochter zei:Moe je daor
's kieken, opao, de kerke staod in brand.' D'n andre dag
en de daogen daorop volgend stongen de kranten d'r vol
mee. Voo mien persoonluk beperkt de herinnerieng aon
de kerke zich tot de kerstfeêsten van de zondagsschoóle,
waor ik as "openbaor"jongetje toch nao toe most. An die
zondagschoóle ao 'k een eekel - ik gieng op zondagmid
dag liever kreukels zoeken tussen de basaltsteênen van d'n
Braokman - mao da kèstfeêst von 'k wè leutig: een groóte
kèstboóm in de kerke, het bekende kèstverhaol, da saomen
ziengen in een volle kerke en het belangriekste: d'n appel-
siene die a je kreeg en da boekje van W.G. van der Hulst:
"Voetstapjes in de sneeuw".
We gaon 't voorloópig en messchiens wè voor altiet mee
de meulen as beeldbepaoler voo d'n Oek moeten doene.
Laoten we d'r mao zuunig op zin. Voo vee Oekenezen
was de kerke het markante gebouw waor ze 't midden
van udder durp aon herkenden, voo vee ménsen was het
bovendien het symbool van udder geloof. Oe dan ook:
Oekenezen, sterkte mee het verwerken van het verlies van
judder kerke en succes bie een eventuele herbouw.
Jan Lauret (oud-Oekenees)
Ballade van 't Koeischorre
't Is druk geworden in de Koegors.
Ze zetten d'r alles op z'n kop.
De weg most 2x breejer ooren.
En Boorbara dook in de grond.
Dat gaf int straatje vele vragen.
En of ut nog weh leefbaar bleef.
Eest da gedoe ma al die meulens.
En noe kregen ze dit wee op hun bord.
Ze kwamen vlug wee bie mekaore.
En kwamen stevig uut hun kot.
D'r most vanalles an veranderd.
Voo de leefbaarheid op Schapenbout.
D'Oekse kerke.
