nie te groot was smaokt'n ut hoet, maor at ouwer wier dan
was ut stokkurrug. Veddur gieng'n me aontjus raop'n. Dao
ao je un zifte voo bie je om die aontjus in schoon te mao-
k'n wan die zaot'n eelemao ond'r 't zand en soms modd'r
Natuurluk adun me un baole bie ons om z'in te doen.
Aontjus kon je kook'n of bakk'n en biena iedereen von ze
lekk'r Ook kreukels hiengen we aolen. Bij laog waot'r kon
je die van onder an de steenhlooiink vinn'n. Moeder kook-
t'n die dan mee zout en peep'r. Je moest eest mee un spelle
da vliesje dao vanvoo doen en dan prikt'n je dum duruut
en kon dum opeet'n.
's Somers giengen me ook op hjeep'n viss'n. Dao reeën me
eest voo nao de westsluus in Terneuz'n. De mann'n die daa
werkt'n verkogten sardientjes om mee te viss'n je kreeg
tur un eel bitje voo un dubbeltje.
Me hieng'n un ienkele keer om zjeekers. Die diengers die
zaoten diepe, die mos je mee een spaotje dur uut aolen.
Zjeekers mos je bakk'n en ze waoren nog a vettug. In ut
najaor hieng'n me ook wè om mossuls die an de steen
hlooiink zaot'n. Gebakk'n of gekookt smaokt'n ze altiet
lekk'r. Wa laoter in dun oorlog kwam dao un einde an.
De duitsers giengen bunkers bouwen in de polder en ook
oefenen in 't schorre. Vanfa toen mogten me er nie meer
komm'n.
In dun tied dat ut graon riepe was most'n me haon
raop'n. Terve, aver en heste alles was tuus welkom. Da
graon afsnieën was nog ammao antwerk dus je liep agtur
de man die da dee. En was je noe mao alleen, dan kon
je nog wè aorig wa raopen, mao da was nie zo, en dan
waor'n dur van die groote mens'n die waor'n zo agap-
pug da je as kind nog mind'r ao. Tuus wier de terve in
un antmeul'n gemaol'n. Zo'n meul'n wier an de taofel
vast geshroeft. Omda ta zwaor werk was en die taofel
wiebelde mosten m'n broer en ik op de taofel zitt'n as
tegenwigt. De terve wier onhubbuuld brood van gebak
k'n en da von ik elemao nie lekk'r. Vedder hiengen me
errepuls raop'n. Die waoren groot'ndeels om op 't eet'n,
mao vaoder maokten dur ook wè errepulmeel van. Voor
aver aden me un mussientje gemaokt zoda me ut konn'n
plett'n, dan aoden me avermout. Heste was goed om
bier van te maok'n. Om Blauwmaonzaod en kwoolzaod
bie mekaore te krieg'n hieng'n me agter ut dosmesien
bie de pupe wao a ut kaf uutgeblaoz'n wier gewoon un
baoltje vullen, dao zat nog eel wa zaod in. Dao wier dan
tuus wee dun olie uut geperst mee un zelfgemaokt mas-
sientje. Mun vaoder draoide ook olie voo and're mens'n.
Dao vroeg tie heen helt voo, wan dao kon je biena niks
voo kwoop'n, dao was ost niks mjee in de wienkels. Voo
iedere vuuf liter wou die één liter voo z'n eig'n. Noe is
tubbak wè hjeen eet'n, mao da wier tog vee in ofjes ge-
zaoit. Ook da snee m'n vaoder, ook nie voo geit, mao voo
un deel tubbak.
Vedder kon je bie un boer wè is wa terve en and're diengen
kwoop'n, mao ut most ammao bustolienks gaon. En die
boer'n waor'n soms wè achterdogtug om iets mee te heev'n
wan dur waoren ook die at ut verkogt'n in dun zwart'n
andel.
Nog un aorigheitje was, m'n vaoder die verkogt buzz'n has,
mao die kreeg'n me mao weinig mjee. Ie zaogd'n dun bo
dem uut un flesse en maokt'n ut zo da tie mee un shroeve
tog hoet konn'n sluut'n.
Zo ree die nao de boer om terve. Ie vuld'n de eele buzze
en geen mens ao dur erge in da tie terve vervoerde. Mao
wa ao je me te doen. Deu da tie nog a is gins un tweer
ree, zeiën de mens'n: "zie je wè, die rotboer die krieg wè
has."
Zo gieng da in dun oorlogstied. Nao dun oorlog duurde ut
nog ienkele jaoren eer da alles op regel was, maor dan wier
ut beter omda de mens'n werk aoden en dus mjeer geit
verdiend'n.
Jan Platteeuw, dialect Hoek
Vuulte
Wulder in de West'oek van Schouwen-Duveland 'n moöi
bos. Vroeher eête dat Domeinen, noe is 't de Boswach-
terie. Je kan d'r eêl goed wandele in fletse, want d'r is 'n
pad anëleid. Ok vó de paeren is t'r 'n speciaol paerepad.
Somtieds 'ore d'r zaalfs wedstrijden gouwe in me bin noe
aomè an 't ofwachten of die lui daevó motte gae betaele.
Want Staatsbosbeheer krieg minder centen van 't Rijk in 't
mot toch aarhest vandaene komme.
Jaeren elee bin d'r ier in de West'oek zó'n nehentigduzend
sprietjes bie'eplant. D'r most 'n klimaatbos komme. Daer is
noe nog aoltied nie vee van te zien, want ze de spriet
jes in de verkeerde tied eplant in meer as d'n elt is dood
ehae. M'n d'r vreêd om gelache, want je zou dienke dat
dae toch de maansen zitte die aoles van planten wete, ma
neênt dust. Ze gaeve d'r ok nie om, dat de sprietjes nae
'n stuitje agheêl nie mi te zien waere van de vuulte. Die
maansen van de netuur kenne ok gin vuulte. Dat is enkelt
weg'eleid vó de maansen die 'n ofje in vó de boeren. In
vroeher moste die d'r eêl goed vó zurhe, dat 'r bevobbeld
gin distels op 't land stienge, anders krehe ze 'n boete, 't
Was de maalkdistel, dü de boeren stekelmaalkriet ge
noemd. Noe, in 't klimaatbos stieng 't volop in de netuur-
vereênehienge was t'r dienk ik blie mee, want ze liete aoles
stae. 't Zaed dee varre wegt over 't land waoie in de boeren
waere d'r netuurlijk nie blie mee. Ze aode 'n nieuw woord
bedocht: milieuvuulte.
Jao, ze waere vroeher ok a nie blie mit vuulte, a kende ze
't aolemaele in aode ze d'r dikkels de móóiste naemen vó.
Ik dienke nie, dat 'r tehenwoordig nog fluitjes gemaekt
'ore van 't fluitekruid, dat zó móói staet te bloeien in 't
voorjaer, ma iedrendêên weet dat 't toeters bin. In de
boeren aode 'n uutdrukkieng over de 'wilde haver" in
over de herik: oót is d'n boer z'n dóód, errik is d'n boer z'n
werrek. Ik zaalf vee waark dü dat verrekte zevenblad. Ik
an 'n tuunman evrohe wat of ik d'r tehen kon doe in ie
zei: ver'uze. Dat doe m'n toch ma nie. In as ik eerlijk mot
weze geniete de vrouwe in ikke toch eêl vee van vuulte
as ons gae kuiere. Want m'n aode de ouwe opleidieng an
de kweekschole vo meêster in juffrouw in dae deeje m'n
"botaniseren". In as ons noe kuiere stae m'n taalkes stil
bie 'n plante om te kieken wat of 't is. In dan zaahe m'n
koeieblomme bie 'n madeliefje in puteblomme bie 'n bo
terbloem. In dan bin ons eêl blie.
julder dat ok?
Henk Blom (dialect Schouwen)
