Nehalennia najaar 2014 nr. 185
onderwijzer Nederlands studeerde. Voor dat eerste boek
heb ik toen een artikel geschreven over de dialecten op
Goeree-Overflakkee. Dat trok de aandacht van mevrouw
Van den Broecke-de Man, die toen bezig was met het sa
menstellen van de regioboeken over de Zeeuwse dialecten.
Zodoende werd ik als medeauteur aangetrokken voor het
regioboek voor Goeree-Overflakkee.
Jullie geven als historische vereniging een heel mooi tijd
schrift uit.
Ja dat is een van de leukste dingen om te doen, het maken
van De ouwe Waerelt. We zijn daar nu al dertien jaar
geleden mee begonnen. We vormen een heel fijne redactie,
nog altijd dezelfde van het begin: twee streekarchivaris
sen, een historica, een journalist-historicus en ikzelf dan
als Neerlandicus. De redactievergaderingen zijn altijd een
feest. We hebben nooit een agenda en toch ontstaat er
altijd weer een mooi en gevarieerd nummer. Sinds we dit
jaar met een uitgave in kleur zijn gekomen, is het natuur
lijk helemaal prachtig geworden. Door de streekarchivaris
sen in de redactie is het historisch repertoire vrijwel onuit
puttelijk geworden. Het einde is nog lang niet in zicht.
Vind je het werken aan Nehalennia ook zo leuk?
Ook dat is heel leuk. Op een gegeven moment in het
verleden werd het bijna een noodlijdend blad door gebrek
aan kopij voor de dialectafdeling. Door het vaststellen van
een aantal vaste rubrieken ging het gelijk al een stuk beter.
Je wordt er dan toe gedwongen voor elke rubriek steeds
weer iets te hebben en dat lukt fantastisch. Soms hebben
wij te veel kopij en dan moet er een en ander doorgescho
ven worden naar een volgende aflevering. Ook met de
vormgeving is het steeds beter geworden, vooral nu we op
groter formaat en op full colour zijn overgegaan. Het is nu
ook zaak geworden om mooie, geschikte illustraties te zoe
ken of te maken. De leden blijken het blad nu heel mooi te
vinden.
Je beschikt ook nog over een grote natuurtuin.
Ja ik woon in het ouderlijk huis. Daarbij ligt een heel groot
hof van meer dan 2000 vierkante meter, waarin vroeger
producten voor de verkoop werden verbouwd. Sinds 1989
is dat niet meer het geval. Ik heb toen een natuurtuin
laten aanleggen met vijvers erin, die ontworpen zijn door
tuinbedrijf'De groene kikker' in Dreischor. De bekende
tuinontwerper Henk Gerritsen van de Prionatuinen in
Drenthe heeft in 1994 een formele tuin met wilde beplan
ting ontworpen. Tussen de vijvers en die formele, door
haagbeuk omsloten tuin, ligt de 'bloemenweide' die elk
jaar weer anders is. Alles bij elkaar veel werk, maar dat is
het waard. Ik heb elke morgen weer het gevoel dat ik in
een paradijs verblijf.
Sinds vorig jaar ontvang ik tuinclubs en houd ik enkele
morgens in het jaar 'open tuin'. Iets heel bijzonders is de
jaarlijkse zomerfair, in 2006 als een grap begonnen, maar
inmiddels een begrip. We houden deze fair bewust een
beetje primitief, zodat het geen braderie wordt. Zaterdag
26 juli begaven zich weer honderden mensen naar het hof
Wethouder Lokker speldt Pau de versierselen op, behorend bij het Ridderschap in de Orde van Oranje Nassau. 25
