ni
m
Vergank'lijk'eid
De blaeren kleure bruun en gêêl
En dwarrele buit'lend nae benee
De blommen sterreve af en vergaen
En rotte langzaem weg
't Naejaer doe z 'n intree
'k Vind niet de móóisten tied van 'jaer
Om dajje zo naedrukkelijk wor' geweze
Op 't tiedelijks van aolles van wat a j'omriengt
Niks is vor êêuwig
Daer e'k zovee nie mee
Is dit noe 't bewies van de vergank'lijkheid
De vanitas van de natuur
Mar 'k vestige m'n 'oop op 't geen
Nae jaerswissel en winterslaep
In 't voorjaer weer komt mee groei en bloei
Mee dezelfde 'oope en intentie
As m'n Opa nae 't eten bad:
Geef dat onze ziele niet aan dit vergank'lijk leven kleev'
Mar alles doe wat Gij gebied
Om êêuwig bij U te mogen leven
Jaap Murre, 21 oktober 2013, dialect Tholen
i i
28
T -
Vergank'lijk'eid...
