m Kareltje. Daor oefden je dus eig'luk nie bange vöo te zin. Ineens voelden die
58 Aflevering 173 herfst 2011
da tie in een taomelijk diepe put trapten. Zou da noe zo'n klokkegat zin, zou
dao noe zo'n slag van negenen in liggen. Ie lichten wa bie mee z'n lantèrn,
zag wè een gat, mao gjïn klokkeslag. Nog maor 's verder kieken. En, jao oor,
even verder wéér een gat, en nog éen en nog éen. Ie ao a 7 gaoten geteld,
toen d'r ineen iets over de grond vöobie flitsten en direct daonao nog wa.
Even laoter kloenk d'r een vréselijk geschreeuw en gegrom, 't Waoren vast
vechtende bjïsten of een muusönd dja een kenientje pakten, mao 't konnen
naotuurlik net zö goed weispöken zin, ee, wan die ao j'ier ook. Oaden die
jongers op t'durp verteld. En weispöken die aoden nie graog da t'r 's nachts
ménsen in udder weie kwaomen. Da wist Kareltje ook. Ook in 't waoter van
de kréke en in het riet oorden Kareltje noe van alles ritselen en schuufelen.
D'n aokervint zeker, die uut de kréke kwam, om 'm mee te lokken en te
verzuupen. Ai,ai,ai, was tie noe mao nooit nao die doenk're weie gegaon.
Maor jao, ie was zö nieuwsgierig nao de slaogen van die klokke da die z'n
angst overwon en vèder speurden nao gaoten in de weie. En jao, oor. Ie
vond t'r nog tweeë. Negen gaoten ao tie noe, amao ongeveer even grööt en
even diepe. Het kon nie anders of da mosten die gaoten zïn van de negen
slaogen van d'n toren. De gaoten ao tie noe, mao de slaogen nog nie. De
klokke van d'n toren sloeg noe tien slaogen. Kareltje spitsten z'n oren en
wachten tot tie de slaogen in de weie zou óren vallen. Mao dao gebeurden
niks. Jao toch, ie voelden ineens iets groots en nats in z'n nek. Van schrik
liet ie de lantèrn uut z'n annen vallen. Achter stong een gröte koe die a t'm
mee z'n ruuge, natte tonge in z'n nek lekten. A je dan jie verschrikt. Gauw
naor uus noe, wan d'r zou zeker wa zwaaien a tie zö laote tuus kwam. Z'n
lantèrn was gelukkig bluuven brannen. Morgen bie daglicht zou tie nog wè 's
nao die negen gaoten gaon kieken en nao de slaogen gaon zoeken.
Toen Kareltje d'n an'dren dag nao de weie gieng zag tie oe a Brampje negen
jonge boompjes aon 't planten was in de negen gaoten die a tie d'n vorigen
dag gegraoven ao. Kareltje wist nie meer wa tie d'r van dienken most:
waoren 't noe wè of nie de gaoten van de negen klokkeslaogen, of
Ie za 't wè nooit te weten komm'n en judder ook nie.
Jan Lauret, Hoek, dialect Land van Axel
