I
Aflevering 173 herfst 2011 43
Boerenoorlog
Ringrieën in Zoetelande. De stemme van Lein, de spreekbuuze bie 't êle
gedoe, schalt gedurig deu eêl 't durp. En een oop, in 't wit geklede mans- en
vrouwspersonen, bin bezig om zo vee mogelijk ringen te steken, rieënd op
d'r Zeeuwse knollen of op andere riepaeren.
De badgasten bin d'r ook op afgekomme.De open paereviegen in de straeten
weze ulder moeiteloos de weg nè 't spektaokel.Ze staen mee hröte ogen te
kieken nè de rieërs, die, nae iedere gestoke ringe, een soort oerbrul geve. De
stank neme ze op de koop toe, wan bie ringrieën oor noe eênmal de stank
van paerestrond.
Ze luustere nè Lein en z'n eindeloos verslag. Ze ore'm praote over de
helden uut Buiskerke, de fenomenale sterren uut Sint Janskerke en de
riengstekers uut Zoetelande, die, as wielrenners, "d'r op en d'r over hae",
"buten categorie prestere", "anklampe", of "de vurm van de dag nie ebbe".
Theo Koomen, het hröte jeugdidool van Lein, herleeft as verslaggever bie
't ringrieën in Zoetelande. Ie doe aoles alf in 't Zeeuws, alf in 't Nederlands.
De badgasten komme nie verder dan: "Wat zegt hij nou?" en "Wat een leuk
taaltje!". Lein gooit d'n êne nae d'n andere "formidabel" d'r uut. En oudt
iedereen op d'oogte van aolerlei,
al dan nie terzake doende, details
over de ringrieërs, uldere prestaties
en ulder doen en laeten. Lein,
ringrieën en paerestrond, ze ore
onlosmaekelijk bie mekaore.
Ik stae d'r bie te kieken en
verwondere m'n eihen over de
prestaties. Sommige misse naebie
nooit, andere een ienkele keer.
En iedereen ei z'n of eur eihen
brulgeluud, as ze d'r wi eên ebbe
gestoke. 't Is echt nie mi as vroeger.
Toen deeë d'r hin meiden mee en
waere 't naebie aol boerezeunen.
Noe bin ze d'r van aole rangen en
standen en van aole leeftieden en
dus ook van "beiderlei kunnen".
Tussen de beurten deu staen
de "gladiatoren" mee mekaore te praoten en d'r eihen te goed te doen
an aolerlei soorten dranken. Of ze gaen d'r eên "jonasse", die a een
jublileêumrienge gestoken eit. Dat gae nie zö zachtzinnig, vooral as de
jubilaris nie al te vee weegt. Het begeleidende "Lang za d'n of "ze") leve",
klinkt valser naemaete de dag vordert'...!
En de paeren staen wi te wachten, meêstal bewaekt deu huus, die a zö
paeregek bin, da ze d'r op wille passe as de dieren rust ebbe.
