Aflevering 172 zomer 2011
59
Der binne natuurlijk wè maansen die dat véé meer verdiend Dicht bie
kenne ik ter eigelijk gin één. Je kent dan wè de goeie diengen, ma ök de
slechte. Ma ik bin nog ontroerd zöas ik Rijkman Groening van de Amro
Bank vö die commissie zag zitte, De man barste bienae in traenen uut toen
ten vertaalde oe vee moeite ut kostte om die zes in twintig miljoen van
ons an te nemen. Zo'n man ei wel twêê lintjes verdiend. Of zie ik dat noe
nie goed, omdat ik a zo oud bin? Wulder ongeveer zes in dertig miljard
in die bank motte steke om de stommiteiten van Rijkman Groening over te
nemen. Di bie vergeleke is zes in twintig miljoen ma een fooitje natuurlijk.
Vandaer die traenen misschien?
Ik za der ma vrede mee dat ik zonder lintje begraeve za ore.
MiG-15 trainer (USSR). Misschien dienke de maansen nog es an men, as ze in de Nieuwe Kaarke
komme, in di men model van de Ouwe
St. Lievens Monsterkaarke zie stae. Ik
kreeg een keer een knuffel van zo ma
een vreemde vrouwe. Ze zei: ,,Wat bin ik
blie dat je dit vö ons ehmaekt eit."
Dat was vö mien een lintje. Wat naelate,
is toch zeker net zö mooi dan wat
kriege. Ik zou die kaarke vö gin lintje
wille ruile.
Zierikzee, februari 2010
Harry Boot
Radio
A'k noe de joengere zie fietse mit zö'n radiodienk in ulder oren ('t mot eêl
slecht weze, want 't is aoltied vees te ard) dan mot ik d'r an dienke, dat
wulder vroeher tuus eêmae gin eihe radio aode. M'n aode radio-distributie.
J'oefde ma an 'n knoppe an de mure te draoien in dan ao je geluud. D'r
oorde wè 'n luudspreker bie netuurlijk, ma je kon enkelt vier zenders
kriehe. As Max Blokzijl in d'n oorlog an z'n praetjes behon riep moe:
düdraoie... want dae wou ze nie nae luustere. Moe bepaelde meêstenti'eds
waer of naer geluusterd wier. Dikkels stieng de zender op klassieke meziek.
Zö weet ik nog, dat ze de Bolero van Ravel "'t gebed zonder end" noemde.
Saeves wier de dag of'eslote mit 't Ave verum van Mozart in soches
konde wulder meeheniete van 'n overdenkieng van 'n doomnie. Ik 'oor
'n nog zaahe: laatst ontmoette ik een oude vrouw en wij zongen samen
"scheepken onder Jezus'hoede". Noe mö je nie dienke dat moe eêl vroam
was, want net zö goed kö je soches op de Vara Morgenrood 'oöre.
As puber è'k vee mee'ekrehe van de Bonte Dinsdagavondtrein, want 't
uuswaark miek ik aoltied in de uuskaemer. 't Duurde daerom vee langer as
noödig was, ma ik d'r gin spiet van. Om twaolf ure dee 't volkslied klienke
in dan wier de radio stille. Ma meêstentieds laehe m'n dan allank a op
baade.
Van mien eêste zaalfverdiende centjes nam ik 'n abonnement op MMS:
Muzikale Meesterwerken Serie. D'r wier dan aalke maend 'n plaete
op'estierd in je most ma ofwachte wat of t'r opstieng. D'n eêste plaete mit
'n pianoconcert van Chopin most ik gae beluustere bie bure, want zaalf
aode m'n nog aoltied enkelt dat kasje van de distributie, 't Twidde wat ik
kon koape was 'n bandrecorder van Akai, zö'n groöte staende mit banden
