i> 54 Aflevering 172 zomer 2011 te gelaoven. De vrouwen droege 'n soort rok van riejt of ouwe klêêren, in ik voelde m'n geliek tuus. Mar ik vroeg m'n eige of: Zou Paulus hier ook geweest hao? Ze hadde allêên 'n pijl in boog, speren in bamboemessen. Ik begreep van Elias onze zeune dat ze alllëën mar levende van de jacht. D'n êênen tied op wilde vèrrekes en de andere tied weer op vis. De durpjes binnen mar z'n 80 tot 100 ménsen grööt. De gemiddelde leeftied is 15 jaer. D'r groeie kokosneuten, in aok wel bananen, vaorder ete ze sago van de sagobaomen. Huus D'r warre alvast wat baomen omgehakt, Elias mit z'n team van twêê arre gezinnen hadde bielen in hakmessen meegebrocht, in in't begin wouw iederéén daer wel mee hakke. Infein, me hae daer lekker meegeholpe. 't Huus (foto Arie En as je daer dan driej weken tussen die ménsen leeft, dan maek je van Struik). alles mee. Zoas: - 't Is daer érg hëët, 35 gr. celsius in bienae altied mit 'n haoge luchtvochtigheid, dus driej kêêr per dag douche, in je hoef je eige niet of te draoge, want je bluuft nat. Ze zitte in de seppikprovincie: laege in nat land mit veul, heel veul waeter mit krokodillen. - Olifanten, lêêuwen of aepen ha'k t'r niet gezieje, aok gêên bêêren, gêên brune, gëën witte, in zeker gêên ijsberen. Wel mööie veugels, móóie blommen inzo, dat wel. 't Eênigste wat daer in overvloed leeft binne kleine bêêsjes, insecten, zoas, muskieten, schimmels in bacteries, die binne d'r zat, die zie je niet, mar die ete je wel op, binne dus levensgevaerluk. - Die ménsen daer hao enorme dikke soepele voetzeulen, in d'r tenen hao een soort spreidstand. Ze kanne dingen opraepe mit t'r têênen, héél hangdig. - Ondangks dazze nog nóóit 'n haemer in nieptange gezieje hadde, konne ze in twêê dagen tied tummere, in dink t'rom, ze sloege de spiekrs d'r recht in. 'n Haemer was 'n hamma hamma, in 'n zaege 'n solo solowie dat noe verzonne had weet ik niet. - Persoonluk hao 'k ze geléérd dat azze ze op d'r handen sloege in as t'r gin bloewd te ziejen was, dan mosse ze roepe au, au, in as t'r bloed bie te pas kwam mosse ze ehabeo, ehabeo roepe, in dat begepe ze héél goewd, wat ze riepe al gauw ehabeo, ehabeo, want dan krege ze 'n pleister. - Ze zagge aok dat je 'n "haer-van-je-gezicht-hael-apparaat" had, dat vonde ze prachtug, dus ik hao d'r verschillende geschore. Infein dat huus hao m'n half opgebouwd, in toen mosse me terug. Mit piene in 't harte, dat kan'k je wel zégge, want je gaet toch die ménsen kenne en d'r van houwe.

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 2011 | | pagina 56