Aflevering 172 zomer 2011
53
dat briefje: Me wille 'n huus gaen bouwe, in ze vroege kenne juule niet
komme hellepe?
Goeiendag, me hadde wel 's op de kaerte gekeke, in dat was toch wel 'n
ènde weg, zeker 10.000 km. Mar jae, even besproke mit de femilie in wat
doch je? Op d'n duur wier d'n êênen nog entoesiaster as t'n arren. In
uiteindelijk hao m'n beslote om op aevontuur te gaen. Daer naertoe te gaen
om te hellepen, driej tot vier weken zou dat kenne dure. In d'r gienge driej
jongens mee.
...leek 't allemaele
wel boerekööle
foto Arie Struik).
Reis
Me hadde alle voorbereidingen voor de reis gemaekt, in me ginge op
reis. Eerst mit een gróót vliegtuug van 400-500 man, 7 rijen dik zit je
dan, je weet niet wat je meemaekt, naer Singapoer d'n eersten dag, daer
slaepe, in dan vaoder mit een kleiner vliegtuug van 80 man ofzo naer Port
Morrisbe de hoofdstad van PNG, daer dan weer slaepe, in daernae mit een
soort stopvliegtuugje van zo'n 20 man naer Wewak, bie de kust leit dat.
Daer weer slaepe, in toen 's ochens mit een Pipercup van 3 man naer de
oerwouden zovarre as dat kon, in toen
mosse me op 'n grasbaentje lande. Man, man, dat was wat, d'r stonge daer
50 bruune ménsen te wachten om je te bekieke. Dat vliegtuugje ging geliek
terug, steeg weer op, in toen was t inêêns helemaele
stille, je höörende hêêlemaele niks! Ik docht geliek an
Albert Zweitzer, die maekende aok zukke dingen mee
inzo. Nou in dat was gêên verkêêrd gevoel vond ik zelf.
Toen kwam 't dat m'n nog 4 uren mit 'n kano, 'n
uutgeholde baomstamme, de revier op mosse. Ik
docht: As joe hier wat overkomt dan bin je nog zomar
niet in't ziekenhuus. Mar jae, me hiewe de moewd
d'r in mit z'n vieren. Vaoder laete de gevoelens die
je heit as je daer zo vaert d'r eige niet zo makkeluk
beschrieve, zo'n grööte revier, in van de haoge
baomen, in allemaele baomstronken in baomen waer
je omheen mos vaere. Toen je d'r mit dat kleine
vliegtuugje laeg d'r overvloog leek 't allemaele wel
boerekööle.
Mar goewd, an 't ènde van de middag komme me daer
toch an, in dan staen d'r zo'n 70 ménsen mit kinders
an de kante. Ze roepe, in ze gille, in zwaaie asof dat je
'n goeie bekende bint. In asse ze wat vreemds zieje,
dat hao 'k geléérd daer, dan roepe ze pheeeuuu. Toen
me uutgestapt warre, komme die naer je toe in wille
je vastpakke in in je niepe in bevoele, vooral mien mit
mien formaet, want dan dienke ze dat joe érg riek bint,
in dat joe de baes bint.
De ontvangst Durp
(foto Arie Struik). Tegeliekertied zie je dan dat die ménsen voor het grööste deel geweun
schurft hae of riengwurm, in de kinders allemaele wel. Dus 'n rondje deur
't durp gedaen. Die ménsen levende nog helemaele in 't stene tiedpèrk, niet
