Aflevering 171 voorjaar 2011 49 wi vo de rolkarre zette, in zat 't waark der op. De paeren krege wi der eten op stal, in zaalf at ten mi Pie in de kinders de aevendboteram. De drie schoven zaete der op. Aoles opgetaald was ten zo'n aalf in een aolf ure in touw ehweest. Dat zou nog wè langer kunne weze, ma gelukkig moste de paeren op tied ruste. Iedere boer was zunig op zen paeren. Ie most allêên om aolf zevene de paeren nog ni de weie brienge. Drie schoven dee je van april tot september. In september wier't 's ochens te donker. Van september tot april waarkte je van 's ochens zevene tot 's aevens aolf zèsse. De paeren sliepe dan op stal. Ma as de baes nie thuus was, dan most je ze om aolf negene nog opvoere. Dan maekte je dus toch nog een lange dag. Aoltied as ten de paeren ni de weie brocht keek ten ök nog even in zen fuukje. Je kon nooit wete. Ie ok nog een diefje in 't ziel onder den dam van de vuuf gemete te staen. Di most je ok percee aalken dag nae kieke, anders was de paeling die ter in zat, dóód. Dat was bie een welie ök zö. 5 Ma die ten nie.Je kon die kriege bie Brouwer in de lange Nobelstraete. 't Was een dier dienk, in ie was dikkels in een jaer verslete. As de paeling een beetje wou löpe, dan kwam der nog waa's wat van binne. Bie bakker Brouwer dee de paeling twêê kwartjes 't pond. In 's aevens was een koekepannetje paelieng, toch ök lékker. Dit was zöma een dag uut et leven van Wannes de paereknecht. Mit vee dank an Jewan Pannekoeke, die vö dat ten boer wier, paereknecht was. Harry Bööt, Zierikzee, okt. 2006. Foto Beeldbank Schiin bedriegt Zeeland, Zeeuwse Een musse keek naor een kanarie in een kööi Bibliotheek. èn zei mao vintje wa ziing jii toch machtig mööi. De kanarie zei 'k zou liever tsjilpen zöö as jii, dan zat ik tenminsen in die verrekte kööie nii. Een böömmarter raokte mii een eekoorn an de praot èn vroeg waorom jii een stèrt die a zöö krom staot? Even laoter lag die mii een zêêre pööt op de grond. Mii miin stèrt zei den eekoorn, zweefd'n j'ier nog rond. Een koolmees lachte mii een vliegenvangers' grauwe jas. kiik is na miin mööie kleuren zei die èn nao mijn stropdas. Een stekker nam den èrme koolmeze mee as prööi. De vliegenvanger zei: toch mao liever grauw dan mööi. Een pauwe stong êêl den dag mee zijn stèrt te pronken. De puut zei, miin stèrt is ööit in 't waoter verdronken.

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 2011 | | pagina 51