Aflevering 171 voorjaar 2011 43
Ja mee Lena Quist. 'k Wilde un boek bestelle voor mun man. Ie aouw noga
van Konsalik. Eijje nog wat Oe êê't dat? Zwoele nachten, ja da zadden
we mooi vinde, want ie was aoltied a he-intresseerd in 't weer. Vroeger
luusterden ie aoltied naer 't weerpraetje.
Mar ik maeke me'n eihhe d'r nie druk over, aor.
'k E vroeher op d'aeves gewerkt in Rotterdam. Mar ja, toen ek et in mun rik
gekrege.
'k Most a vroeg nae't land. Aerrepels opraepe, juun optrekke, peeën botte
en aomae mee t'andje, ee, za'k ma zehhe. En dan klaegden ik over mun rik.
Jie, jie ei nog glad gin rik, zeiden mun vaoder dan, jie ei un aek en un oage
d'r ang je hat an.
Noe was mun vaoder toch nie zo un makkelijken. Dan waere mun an t'eten
en dan krege mun vla. Pa noemden dat heweun pap.
Mun broer die aot ut verstand dat a ter binnen de fermielje te verdelen was
g'ad en die zat op 't Mollerlyceum in Berrege. Noe wou die z'n kennis es
spuie, za'k ma zehhe. Mun vaoder zei Pap ete
Dat is de hoofdstad van Tahiti, pa, zei mun broer. Nou, a was't de
hoofdstad van Flupland, dan gee 'k'er nog nie om, je bord leeg ete, sprak
pa. Dae gieng wijsneus.
Toen a 'k afgekeurd bin vanwege mun rik, ebbe ik nog 'n bitje van aolles
gesjouwd,
'k E nog g'olpe om wasmessienen en zo van da goed te plaetsen vor 'n
electriciteitszaek 'ier op 't durp. Ja, k'ao toch tied zat en die messienen die
waere wit. Die centen die akker vor kreeg nie zo, za'k ma zehhe. Jie mot
toch wel 'n sterke rik e, zeiden de mensen soms. Dan zweeg ik ma, za 'ma
zehhe.
Ja, d'r is vee veranderd, mar affijn, wae maek ik mun eihhe druk over
K' ebbe overa d'n tied vo dus rieje ik es nae de zeediek of zo, za'k ma
zehhe. Je praet es mee iemand en je 'oor es un aore mêêning, want je mot
Foto's Anita Bos. ok kunne luustere, ee. Zo 'oar je nog es wat.
