De Wind, een nieuw kunstwerk van Marinus
Boezem
Leen Moelker
Wielrenners in Zeeland kennen en vrezen de worsteling met de uitdagende
kracht van de tegenwind in de open polder. Stormen imponeren. Ook op de
Zeeuwse kunstenaars maakt de wind indruk. Zij halen niet zelden via hun
werk de daarbij behorende emoties terug in een gedicht, in proza, in de
fotografie of in de beeldende kunst. Hiervan is het onlangs verschenen De
Wind van Marinus Boezem een voorbeeld. Hoe verrassend waaien en draaien
daarin de winden? Hoe past het werk in het oeuvre van de kunstenaar?
Bijna iedere dag worden wel nieuwe boeken of films op de markt gebracht.
Dat is geen nieuws meer. Toch is daar soms een opvallend debuut onder,
of een nieuwe aflevering binnen een serie, dan wel een krachtige of
teleurstellende gedichtenbundel of roman. Het is dan ook vanzelfsprekend
dat de media, de kranten, de radio of (digitale) tijdschriften aan opvallende
nieuwkomers aandacht schenken.
Zoals aan de Zeeuwse literaire serie Slibreeks, die kort geleden een
eigenzinnig vervolg kreeg.
Introductie
Oud-hoofdredacteur van de Provinciale Zeeuwse Courant, Andreas
Oosthoek, is ook bekend als dichter. In zijn gedicht Elementen1 staan de
natuurelementen centraal.
Ik hoor het hem nog zeggen,
mijn grootvader,
de oude wijze:
jullie mogen niet klagen,
elke dag zie je de zee.
Ja, riepen we dan, de zee
maar wat hebben we nog meer?
Nou, zei hij
en stak de brand in zijn pijp,
jullie hebben het zand,
en daar zit heel wat in
en jullie hebben de wind.
Dat is genoeg,
praat er verder maar niet over.
Niet praten over wind is echter te veel gevraagd voor wie er vol van is. Dat
geldt zeker voor Marinus Boezem, beeldend kunstenaar en oud-bijzonder
hoogleraar fundamentele vormgeving aan de Technische Universiteit
Delft. Zijn fascinatie voor conceptuele kunst, dus voor de idee achter de
kunstvorm, is in zijn oeuvre overal terug te vinden. Boezem vraagt daarmee
aandacht voor nieuwe manieren van kijken en beleven, van informeren en
interpreteren.
10 Aflevering 171 voorjaar 2011
