m
52 Aflevering 174 winter 2011
Gêên nood, vaoder wist wel raed: geweun de kandelaers aan de zijkanten
d'rof slope. Die hao j' toch niejt nöödig, want 't was licht zat in huus.
Bie 't urgel zatte aok boekjes mit melodieën op cieferakkoorden in mit
zöo'n straokie mit letters in ciefers op de toetsen kon ik al gaauw allerlei
stikkies spele, van 'Vaste rots van mijn behoud' toet de 'Bruuloftsmars' uut
Lohengrin van Wagner. Mar as ie je viengers vlug over de toetsen liejt göó,
dan höörende je ook 'n klepperend geluud. De mééster hao de veerties van
de toetsen niet hêêlemaele goewd kunne kriege. Dus as ie spelende, hao j' 'r
aok gelieke slagwerk bie. 't Klonk as 't geluud van zochte castagnetten.
M'n zuster hao intussen les enome in 't neuteschrift bie diezelfde mééster.
Mar heur vong 't nogal moewlek in 't viel niejt mee. Ze spelende intussen
psalmen op hêêle neuten die per stik gemiddeld zöö'n vier tellen durende,
't Urgel was mit die opbouw eigenlek veels te grööt voor 't kleine
achterkaemertie in moewder mar klaege over 't pompeuze dienk, wêërvan
de bovenkante haest tegen de balken van 't plefond kwam.
Vaoder wier 't zat, in slopende de opbouw d'rof. De spiegel wier d'r
uut'ehaeld, mar die was nog te mööi om weig te gööjene. An iesdere
haekies heit die nog jaeren boven de schouwlieste ehange. 't Restant van de
opbouw kwam in een kot terechte in toe zag ik inééns iejtewat bekends: het
gat wéér de spiejgel ezete hao leken op 't beeldschèrm van een televisie, mit
van die ofgeronde hoeken. In toe kreeg ik 'n idee. Dat stik kon ik gebruuke
as televisie. Ik sleeg 't los in slepende 't nae de schuurzolder. Dëêr dee 'k
altied spele, allêêne of mit aore kinders.
De êêne kant van de zolder wier gebruukt as opslagruumte van negosie.
Dêër stienge döözen mit zëëppoeier, Vim, stiesel, dweilen in nog méér van
dat soort. Aok stieng dëêr de stokviskiste. As de kleppe dêêrvan ope trok,
kwam d'r 'n stank uut as van 'n zêêkluure.
Op de schuurzolder stienge aok 'n ouwen divan, 'n taefel in wat stoelen.
Ik slepende nae die kant wat döözen mit zêêppoeier in staepelende ze
op mekaore. D'rbovenop zettende ik dat stik van 't urgel mit dat gat
d'rin. In zöö hao 'k m'n eige televisie. Mit m'n hööd voor 't gat hiew
ik televisiepresentaties, soms voor publiek, mar mêêstal zonger. Aok
presenterend 'k toeristische programma's die 'k illusterende mit plaeten
van ouwe kalenders.
Nog lange kwam ie overal rond 't huus stikkies hout van 't gesloopte stik
tegen, bevoorbeeld as wurpelties van 't geitekot in op de legnisten van de
hoewnders.
Nog altied weune ik in 't zelfde huus.
Wéér vroeger 't urgel stieng, stööt noe 'n brëêdbeeldtelevisie.
Een carrière bie de televisie zat 'r voor mien niejt in.
Vleejaere kocht 'k bie de Lidl 'n keybaord, in dêêr ontlok ik noe mit twéé
viengers een héél orkest an, nog altied mit behulp van cieferakkoorden. "t
Stööt op de schuurzolder, wéér 't noe 'n soort bibliotheek is. In tegen de
Kerst tuug ik al 'n paer jaer twéé kleine kerstbaompies van de Aldi op.
Pau Heerschap, dialect van Ouddorp
