Aflevering 174 winter 2011
51
meule ehaod, mar in z'n grööte schuure stieng d'r 'n maelinrichtieng met 'n
motor. De zaek was lankzaemerhand 'n bee'ie verlaope. Klanten kwamme d'r
nauwelijks mêêr. Mar Hansie in z'n vrouwe Krien'ie van Mao'ie Buijs waere
echt ménsen van stand, teminste dat dochte ze. Toe de zaeken eigelijk al
hêêlemaele niejt goewd mêêr gienge, zag ie Hansie op 't Ouddurpse station
van de RTM, de Rotterdamse Tramweg Maatschappij, soms op 't tremme'ie
steppe. Hie hao dan 'n modische gleufhoewd op, 'n lichte regenjas over z'n
nèrm in 'n aktetasse in z'n hand, mit waerschienlijk allêêne z'n stikkezak
d'rin. Hie gieng dan zöögenaemd voor zaeken naer Rotterdam.
Nog d'nzelfden dag gienge m'n d'r op af, vaoder ik. Ik was toe 'n jaer of
tiejne.
In 't achterhuus stieng 't urgel. 't Was wel 'n hêêl bizonder exemplaar: 'n
Amerikaans kammeneturgel, op 't zicht hêêl oud, zöö van 't ènde van de
negentiejnden ëêuw. An weerskanten twee houte kandelaers, in bovenop
'n haoge, sierlijke opbouw, mit allerlei krullen in houtsniejwèrk, in in 't
midden 'n spiejgel mit ofgeronde hoeken, 't Leken mêêr op 't kammenet
van opoe dan op 'n urgel. 't Was donker epolitoerd. Alles bie mekaore 'n
indrukwekkend dienk.
Mar wel in vervalle staet. Toe vaoder de kleppe ope dee: 'n rije toetsen as
'n verwaerlöösd gebit, mit gele taon asof die al in gëên jaeren mêêr epoest
waere. Aok hieng de êêne trapper lêêger as d'n aoren. De krukke wêêr je op
zitte most, was niejt mêêr op te krikkene.
In toe zou ik 's perbere of ik d'r geluud uut kon
kriege. Want ik wist hoe 't most. Bie de buuren hao
ze aok 'n urgel in dêêr mocht ik wel 's op spele.
Ik gieng op de krukke zitte, die veels te lêêge stieng,
trok wat registers ope in zettende m'n voewten op
de trappers in begon uut alle macht te trappene
in sleeg m'n viengers op de toetsen. Mar hoe 'k
aok trappende 't geluud stierf weig, zööas dat
ook beurende as de veere afgelaope was van de
grammefoon van de aore buurvrouwe. Wat voor
registers ik aok ope trok, het bleef 'n geluud as van
'n sturvend paerd.
Ja, 't urgel was op sturven nae dóód. Mar toch
kocht vaoder 't. Nae wat ofdiengen mocht 't voor 20
gulden meeneme.
Mit 't karre'ie achter de fiets hè m'n 't toe nae huus
eree in voorlaopig mar in schuure ezet. D'r most nog
hêêl wat an beure, voorda j' dêêr 'n psalm uut zou
kunnen kriege.
Op 't durp weunende d'r 'n mééster die les gaf op de
BLO in Meneersen. Die man hao wat mit urgels. Hie
heit 't hêêlemaele op'eknapt, voor zoövaorde as dat
gieng.
Op 'n dag kon 't urgel wêêr op'ehaeld woore. Noe
zou 't 'n plekke in huus kriege. Mar d'r was 'n
probleem: 't passende niejt tussen de deure van de
slaepkaemer in de muur.
