Aflevering 174 winter 2011
VERHALEN EN GEDICHTEN
Dun of van mun opoe
Dienkunt over mun kinderjaoren kom ik dikkels uut bie mun opoe en mun
oom Jan. Dien oom was nie getrouwd en bie z'n moeder bluven weunen. Z'n
vaoder was a vroeg dwood gegaon. Dus z'n inkommen was errug welkom.
Wan toen trok je nog nie van Drees en weduwenpensioen ao biena geen
mins.
Oom Jan was un uut de kluten gewassen vint van wè
100 kilo, mee un grote snorre en un prume black-boy
achter z'n kake. Agter t'uus aden ze un groten of. In
dien of stieng'n blomm'n, fruitboom'n en groent'n.
In 't midden liep un padje, verard mee ane- en
mosselschulpen. Eén klein stikje was bezaaid mee
gos, da was den bleik om de waste te bleiken.
As kind mogt uk saterdags elpen in den of. Dan
kreeg uk un alve kluit. Noe zaoten dao ook vule
werkjes bie. Af en toe most de beerput leeg haolen
worren. Da was najaarswerk,dan stonk ut nie zo vee
omdat ut kouwer was. En da spul wier dan as mis
over de grond van dun of gegooid mee un schepper
die alleen gebruukt wier om te beer'n. Je vulden
een paor immers, brogt die naar de goeie plekke en
kipten ze over de grond. Zo gong da ienkele keren
ginsentweer totda de beerput leeg was. De stront
wier dan mee de schoppe ondergewerkt.
't Was nog geen odeklonje mao t'schol tog vee. In
de schuure ieng un dienk, een pezerik zeiën ze daa
teeg'n en die wier alleen gebruukt om de zaoge en
de schoppe te smerren zo da ze nie zouen roesten.
Ook een raar schopje, een bjetespaotje om de
bjeten uut te doen ieng daa. Da was nog van oba die
gebruukten da in 't najaor voo de suukerbjeten.
Dien oom wier a wa ouwer en dost nie zo goed mjee
klimmen en dan most ik da doen. Zo most uk de-
terve-appeltjes trekken, da waoren d'jeeste die an
riepe waoren. Soms aten mü daor un paor van. Dan
prombeerden mü of a mü onzen appel konn'n schellen zonder da de pelle
tussentieds afbrak.
Noe aan'k ook wè is da'k in m'n viengers gesneeën ao. Dan sloften opoe
op dur muien nao de kasse om een ouwe kussenslope en maokte van een
dao afgescheurd stikje, un sleufje wa'k over die vienger kon doen. Jodium
dur op doen, oei da spul kend'n m'n eele familie nog nie. Maor 'k kon wee
vedder en de piene vergat ik gauw.
't Was tied om de muzelaantjes te trekken. Da waoren mao droge
pruumpjes, eigeluk beter geschikt om sjelei van te kook'n. In dien
tussentied waoren ook d'errebezems, de jenievers en de beiërs riepe. Aon
die diengen aank eelemaa gjeen ekel, terwiel je ze trok kon je dur a van eten.
Af en toe kwam je un slekke, un grote zwarte koppespinne, un wurm of un
platte zeuge teeg'n, mao omda die bjeesjes ook gern leefd'n liet'n mü ze
43
In dun of mee opoe, haar 3 kleinldnders en tante Wanna.
Op achtergrond toren herv. kerk Hoek
