Aflevering 174 winter 2011
27
Om negen uur arriveerden wij bij een prachtige oude boerderij, die
niet alleen sfeervol, maar ook heel functioneel bleek te zijn. We werden
verwelkomd met een heerlijk kopje koffie en daarbij mocht de Zeeuwse
bolus niet ontbreken natuurlijk.
Langzamerhand liep de zaal vol en ik keek mijn ogen uit, toen ik
verschillende mensen binnen zag komen in prachtige Zeeuwse
klederdracht. Wat een werk hadden vroeger de vrouwen toch om er elke
dag zo spik-en-span bij te lopen. En wat leuk dat er mensen zijn die ook dit
gedeelte van onze cultuur in ere houden.
Pau Heerschap praatte alle onderdelen aan Jeroen Struik zorgde voor het getuid,
elkaar.
Exact tien uur opende de voorzitter de dialectendag en wenste ons allemaal
een 'schöone' dag. Dat was het al, want de zon kon niet uitbundiger stralen
dan dat hij deze dag al deed. Maar als trekker van zo'n dag wil je het, voor
zover het mogelijk is, iedereen naar de zin maken.
Het begon met een gedeelte over de jaarstukken, altijd, een helaas,
noodzakelijk kwaad! Alles werd goed bevonden, maar natuurlijk zoals bij
alle verenigingen het geval, moet ook hier de broekriem aangehaald worden.
Aan het einde van dit gedeelte was er natuurlijk ook altijd nog de rondvraag,
en ja hoor, er was iemand die nog wat aan te merken had. Een mijnheer,
die zo uit een boekje van W.G. v.d. Hulst weggelopen had kunnen zijn,
sprak zijn waardering uit voor al het werk dat het bestuur doet, maar hij
had daar wel een kanttekening bij. Want, zo zei hij, als voorzitter van een
dialectvereniging behoor je wel je dialect te spreken. De voorzitter zei dat
hij leraar was en dan sluipt er weieens een Hollands woord doorheen. Ja zei
de man met de prachtige witte baard: "Ik ben ook 35 jaar meester geweest
en ik spreek ook nog steeds mijn dialect, dus dat kan jie ook." De voorzitter
beloofde beterschap!
De volgende spreker is Rob van Hoek, de vroegere redacteur en stem van
het programma Van Gewest tot Gewest. Er kwamen vele herinneringen
boven. Toen Rob ging vertellen, hoorden we nog steeds diezelfde warme
stem als jaren geleden. Leuke fragmenten werden er getoond: van de
kerncentrale van Borssele tot een fotograaf die foto's in het bos maakte van
paddenstoelen met jawel, 'levensechte' kabouters.
