VERHALEN EN GEDICHTEN
Kestfêêst
Aflevering 170 winter 2010 47
Maria begon op alle dag te lööpen.
Binnenkort zou z' een klein'n kóópen.
Spiitig da ze noe op reis mosten gaon,
mao dao was echt gêên ontkommen aon.
De schaopherders laogen buten te pitten.
T'rug nao de stal gaon zaogen ze nie zitten.
't Was goe weer, dan dejen ze da wè mëêr.
In zöö gebeurd'n t' dan oek deze kêër.
In da plekje waoren alle èrbèrgen volzet.
Dus maokten z' in de stal van stróö een bed.
Zeg Jozef, 'k voel het an mijn waoter,
mao 't is voo noe èn echt nie voo laoter.
Zij langden dus de doeken in de luren
in stierden Jozef om waoter bii de buren.
Gelukkig viel de bevalling nog'a mee,
wan an Jozef ao ze toen oek nie zöö vee.
't Was een jongetje, êël gaof in mööi
in ze leien em in een kribbe mee ööi.
Naor een naom most er nie worden gezocht,
wan die was udder a vroeger angebrocht.
Een engel was toen uut kommen leggen
da ze Jezus tegen em mosten zeggen
omdat die de ménsen verlost van schuld.
Daomee wier dan een belofte vervuld.
D' erders wieren in udder slaop gestoord.
Zöö'n mööi vèsje aoden ze nog nööit g'öörd.
't Noorderlicht aoden z' a dikkels gezien.
Zouen dit dan engelen ziin misschien?
Ze sloegen udder anden voor udder gezicht,
wan di leek wel op een soort weerlicht.
Eigenlijk bin z' oek wè wa verschrokken
èn bin ze mao gouw nao de stal getrokken.
D'n êësten wist nie wa dat ie dao zag.
Een boreling die ad in zijn kribbe lag.
Da't nie gewoon was aoden ze wel in de mot.
Natuurlijk nie, wan 't was de Zeune van God.
F.vergem, Kestdag 2006
Leen de Jonge, dialect Land van Axel
M
foto Rinus Willemsen)
