Aflevering 170 winter 2010
daevan. Van die jurie maekten ons oak deêl uut dus ons zurgden a m'n
om kwart voor zevene in "De Vossekuil"anwezig waere. Oak de andere
jurieleën kwaeme ongeveer g'lieke binnen. Wie at d'r oak anwezig waere:
Wet'ouwer van Dis, en Veronique de Tier, adviseur streektaelen, die laeter
nog zou meejurere.
Wat een mooie accemedaotie was dat daer zeg, een ruume prachtig
angeklede zael mee oploapende lekker fel gekleurde stoeltjes, en dan in
't midden een antal schoolbanken en een echte lessenaer vö de juffrouw
(aolles geleend van 't streekmuseum "de Meestoot" uut Setalland) bestemd
vö de "leêrliengen".
De zael vulden z'n eige zachtjesan mee publiek en om aolef achte percies
openden Rien Tholenaer as lid van 't actiecommitee "600 jaar Oud
Vossemeer" d'n aevend.
Ie leiden 't eên in aore uut oe at d'n aevend zou verloape, stelden de
jurieleden voor en oak de deelnemers an 't dictee. Je mö wete at op iedere
zitplaes vö 't publiek een schriefbloc en penne lag om oak mee te kunne
doen mee 't dictee.
Oak lag op iedere zitplaes een petje want 't was de bedoeling om, wanneer
at 't dictee klaer was, d'r een publieksspel zou vollege waebie die dan van
een antal uutdrukkiengen de betekenis 't achteraelen.
Zo gauw at 'r een uutdrukkieng genoemd wier moste ze deur middel van
"petje op en petje af", te kennen geve of a ze de eêste ofwel de tweede
uutleg van het gevroge woord bedoelden.
Om aolef achte wier begonne mee 't dictee voor te lezen deur "juffrouw Nel".
17, Een bitje zenuwachtige leerliengen zaete gespanne te luusteren nae 't
voorlezen van 't eêle ver'ael en daenae wier op dicteersnel'eid geleze, dus
toen wier d'r driftig geschreve.
"Rietje Krieger, jie zit af te kieken", klonk 't ineens deur "juffrouw Nel", tot
groot plezier van 't publiek.
Ineens, nae afloap, wiere de dictees opg'aele en an de jurie gegeve en die
trokke d'r eige terug om d'r wérk te gaen doen.
Dat bleek een eêle klus te wezen. Ze wiere aollemael deur twee jurieleën
naegekeke. M'n vreêd an motte poöte, want in de zael waere ze
nieuwsgierig nae d'n uutslag en ze wiere knap ongeduldig.
Ik mot zégge at 't moeileker bleek as gedocht. Ik geve 't je te doen a je
plompverlore dae vó gezet woörd as nie-dialectschriever.
Eindelijk konne m'n vaststelle wie at de winnaer was (mee mèr 18 fouten)
en de fouten liepe op tot ongeveer 70.
De winnaeres kreeg een wissel troffee in brons (ink'pot mee
kroöntjespenne op een tableautje, eêl mooi), en iedere deelnemer kreeg
een flesse wien en een Zeeuws leesplankje.
Wat at ons as jurie gemist sind a m'n an t corrigeren waere, was 't
publieksspel en oak de meziek en zang van een mannekoortje.
Ons as jurie krege tot slot een prachtig blomstik.
M'n kun g'rust zégge at 't een prachtigen aevend gewist eit en volgens Rien
Tholenaer is 't de bedoeling om dat ieder jaer te hèr'aelen mee een ander
durp as onderwerp.
M'n 'ope da je as lezer(es) een bitje idee gekregen ebbe oe a Vossemear op
een leuke, mar oak goeie meniere bezig is gewist mit ons dialect.
Jacob en Tonny Duijzer
