Aflevering 170 winter 2010
bluuve laage, want je most zie wi of ze an't branden waere. Gauw men eige
anehklêêd in ni buute. Ze waere an ~t branden bie buurman Baerend die
woonde ongeveer vuufonderd meter bie ons vandaen in de Kosjeswegt.
Oe gieng dat slachten noe? Ik za es perbêêre te vertaaien oe of dat bie ons
gieng.
En dag tevoren 5 men vaoder de kapbak bie men ome Bart aeld. Dat was
der nog êne van zen vaoder in di waere vee vaarkens op klein ehmaekt.
Want die twaolf jonges in drie meisen toen ze nog aomae thuus waere.
De kapbak kwam op de schaefbank in „klein schuurtje"te staen. Zö noemde
men "t stal wi gin béésten in stienge. Di stienge de fietsen in, di tummerde
men, maekten men de fietsen, in gae zo ma du. Di was ök een rek mee
out dat anehvuld wier mit planken in plankjes die anehspoeld waere. Een
wostemole men zaalf in die wier op de kapbak ehschroefd. Men moeder
"s ochens vroeg de kookpot a anehmaekt, want men moste de kop in de
lever koke.
Om een ure of zesse kwam de slachter, Dat was Van de Bout, de cafèouwer
van Kaarkwaarve. Ik weet nog dat ten moeilijk aesem kon aele. Ie snurkte
net as een keu, in wulder as kinders dochte, dat ten dat over ouwe van aol
die vaarkens die ten ehkeeld
Ze ware bie ons aomae op natuurlijk, want bie zo'n gebeurtenis mot je
bie weze.'t Was nog hartstikke donker. Kees men ouste broer gieng mit
de stallantaern in zen and ni ~t kot in dee "t deurtje ope, in gieng mit een
eldertouwtje in zen and ni binne. Even laeter kwam de keu langzaem ni
buute.
Ie der gin zin in want ~t was vrêêd koud. "s Nachts den nie vee ehslaepe,
dienk ik, want ie onger. De dag divö den gin eten aod.
Langzaem wier de keu ni de plekke ehleid wi zen leste uurtje zou slae. Soms
6 den di gin zin in, in wou ten nie, dan kreeg ten een mande vö zen kop. Ie
zag dan bienae niks mi. Noe dienk je natuurlijk, weet zo'n béést vee wat of
ze mit um gae doe. Volgens mien wiste ten dat wè. Je zag an êêl zen doen,
dat~n~t nie vertrouwde. Wellicht rook ten de slachter. Ik o aoltied mit de
keu te doen. Je ei ten op zie groeie. Je ei ten eten ehgeveve in uutehmist. Op
zen kop ehkrouwd in den ok wel es een schop ehgeve as ten vervelend was.
Noe liep ten di nog gezond in wel.
2
Toen ten op de executieplekke ehkomme was, trok Kees ard dan 't
eldertouwtje dat an zen achterpoot zat, in de slachter trok an zen ööre. Ie
viel dan op zen zie. De slachter zette zen voet achter de snute, in noe kon
ten gin kant mi op. Van den Bout pakte dan zen mes in gieng dat nog even
wette. Dat begreep ik nie. Waerom dee ten dat thuus nie. O Leek net of ten
dat vaarke nog even wou peste.
De keu gierde verschrikkelijk. Ie wist wè degelijk dat et nie goed gieng.
De slachter voelde dan nog even, wi of de slagaeder lag, in stak dan zen
mes diepe in zen aols. As ten goed stak, dan duurde ~t nie lange, "t Bloed
stroamde op de grond in "t gieren ieuw op. Zö bloedde~t béést dööd. Op ~t
leste tjotterde zen achterpoten nog wat in dan was~t ofehloape.
Ik vond et gin mooi schouwspel. Ma"t most noe ehmae.
Dan wier de keu op zen urkjes ehzet in wier toeehdekt mit ströö. Di gieng
de brand in. De slachter regelde "t branden mit een bosje ströö. Wi "t nödig
was veegde" n ~t vier weg in op een andere plekke stak den "t wi an. "t
