Aflevering 170 winter 2010
Van wie bin jie d'r eên^e?
Ei je 't ok a g'oöre? 'n Krootje vrouwen stienge dichte bie mekaore te
fluusteren.
En toen a ze verbie kwam, wier 't ineens stille en keke ze aollemael een bitje
schuin eur richting uut.
Noe bin julder netuurlijk ok benieuwd wat 'r op gedaen 'k Za 't vertelle.
't Was in d'n oorlogstied. De Duitsers adde gemeênd ier de baes te komme
spele. Ok op 't eiland, ze waere ma dun gezaoid, ma ze waere d'r.
Ik dienke, dat de meeste van julder d'n oorlog meegemaekt en dan weet je
da je om acht uure 's aeves binnen most weze. A je in de polder weunden,
nam je dat nie zo nauw.
Kees mi Trijntje mit d'r twee kinders weunden buten 't durp. Mit de fiets
zonder licht ging het best om 's aeves nog 's op de koffie te gaen bie
kennissen in de polder.
Op 't durp weunde de moeder van Trijntje. Ze was ma alleen en a Trijntje 's
aeves kwam, bleef ze meësta een poosje ange.
"Gae naer uus, kind,"zei ze aoltied, "je weet ma noöit, acht uure is acht
uure."
't Wier winter en vroeg donker. Trijntje gieng weer te laete bie d'r moeder
weg en daer a je 't gemieter. Ze was nog ma net buten 't durp of dae klonk
een stemme in 't donker: "Aufsteigen"l
Twee Duitsers ieuwe Trijntje an. Ausweisz
Gelukkig a ze d'r persoönsbewies bie d'r en mi een waerschuwing kwam ze
d'r van af.
Noöit zag je eêne mof, die zaete ommers an d' aore kant van 't eiland.
Wat bleek, d'n oorlog liep op 't leste en ze waere benauwd, dat d' Engelse
zoue komme. Zodoende waere d'r meer Duitsers op 't eiland om ze tegen
t'ouwen.
Twee aevenden gieng het goed en toen a ze weer prijs op dezelfde plekke, 't
Was 't er ma eên en ie was vriendelijk.
Weet je wat het gevolg was? Ze ree expres laeter bie d'r moeder weg. Die
soldaot a gezeid, dat 'n den oorlog beu was en naer z'n Heimat wou. Ze
kreeg mit 'm te doen en op een aevend zei ze:"Gae ma mee om de koffie".
Kees a allang aolle verhaelen van d'r g'oöre. En ie was nie beroerd, eigenlijk
een doodgoeie vint. Ma toen a ze die Duitser mee op de koffie brocht, zei
t'n:"Bie mien geên mof in uus en ok geên goeien."
Je begriept 't zeker a, ze bleve mekaore zien. 't Was winter, vroeg donker,
geên mens buten. En ie was zo varre van uus.... enzovoort, enzovoort.
En toen op een aevend: Afscheid. Ie wier overgeplaetst. As een ieskouwe
douche overviel 't eur.
Ze was vroeger tuus en vertelde dat de soldaot overgeplaetst was. Kees a
geên commentaar.
't Wier voorjaer 1945. Zuud-Nederland was bevrijd. Trijntje zat in de
wachtkaemer van de dokter.Eindelijk was ze an de beurte.
"En,"vroeg de dokter, "wat doet d'r op?"
