Aflevering 169 najaar 2010
'Poepoe, je kiekt toch wel 's in 'n modeblad, dan weet je toch dat dit 'n
broekje is?'
Poepoe schoot in de lache: 'Een broekje? Hoe doe je dat dan an?'
'Nou geweun, net as een geweun slipje. Mar dit is voor de zeumer.'
'Mar dat kan toch niet kind, 't is net je schaemte bedekt. Hoe kan je mit
zo'n dieng an laope?'
'Ik kan toch ommers niet mit 'n geweune slip voor den dag komme?
Allemaele draege ze een tangaslip', in ze liejt 't woord as 'n snoepje deur
d'r mond rolle.
'Je laopt voor gek mit 'n aoren as je nae Ouddurp gaet of as je gaet
zwemme.' In ze zei nog 's mit naedruk: 'Je laopt echt voor gek, oor.'
'Zo dan niet? Nee kind, je weet ik kan veul verdraege in veul begriepe,
mar dit is nog érger dan dat je in je blööte billen laopt. Hoe krieg je 't in je
hóöd? Een pracht broek oor, lekker wèrm van de winter, as 't vriejst!'
'O jae, 't is toch voor de zeumer. 'k Mot toch mit de mode meedoewe?'
'Gortink, jae de mode. Pel, pel, wat is die veranderd sind dat ik zo oud was
as joe noe. Mar 't is waer. Mien opoe riep aok schande over mien Franse
model, dat mien moeder voor m'n gemaekt had.'
'Frans model, wa 's dat noe weer?' Toe Poepoe, begin noe 's bie 't begin.
Wat droeg joe noe, toen je klein was in toen je net zo oud was as ikke noe?'
'Daer vraeg je m'n wat! In de winter molton broekjes, mêêst griesachtig
blauw, wollig van binnen, mit lekkere lange puupjes tot over je kniejen,
want dan konne je kousen mit je kousebaon d'r over heen.'k Weet nog dat
ik d'r êên had mit rood in blauw geruute bandjes in daer was ik zo gröös
op, dat ik ze Jannetje, de helpster op de bewaerschoole liet kieke.'
'Waervoor waere die bandjes, Poepoe?'
'Daer deej je ommers je broek mee vast: twêê an de voorkleppe in twêê an
d'n achtersten.'
Willy zuchtte 's in zei: 'k Snappe d'r gêën snars van.'
'Zo'n broek was an de ziekanten ope in dan noemde je die losse stikken
de kleppen. In as je noe vroeger nae de plee most, dan dee je de voorste
bandjes van achterkleppe los, doe de kleppe nae melêêge ik gieng zitte.
De achterste bandjes van de voorkleppe gienge allêên mar los, as je
zaeterdags een schóón broekje an kreeg.'
'Mar hieuw je dan 's nachs je broek an? In dee je de hêële weeke mit êén
broek? Da 's aok niet fris.'
'Jae, wat doch je dan wel? Zuwel ondergoed hadde m'n toen niet, in
wasse was 'n zwaer werk, oor. Gêën wonder, dat je moeder op 't wasgoed
spaerde.'
'In 's zeumers, had je dan aok van die dikke broeken?'
'Nee, dan had je ketoene mit 'n festonnetje an de puupjes.'
'Een festonnetje, wat is dat noe weer?'
'Een ketoene geborduurd randje, die had je brêêd in smal. M'n moeder
maekte ze zelf, want dat kon ze goed in ze was gröös op ons, oor. Mar
degelik wazze ze wel mit d'r vier bandjes goed toe.'
'In toen?'
'M'n moeder las toen een modeplaete, die de Gracieuze hiejtende in daer
stienge toch prachtige broeken in! Je snapt, dat je tante Leentje in ikke net
zo lang zaonikten, tot moe die voor ons aok maekte. Wiele blieje, in moe
gröös. In toe kwam mien opoe net. In toen die de broeken zag, sprak ze d'r
schande van. In moe kreeg nog een standje aok, dat ze zoveul geld verdee
