Aflevering 168 zomer 2010
Draaimolen
Hielp met de kermisdagen
in de carrousel
en keek - hand op de
donkerleren tas-
twee dagen draaiend,
over alle hoofden heen.
Hij heette Beekman,
dat wist iedereen;
hij was de mallenmolenbaas
op leeftijd al; een man
bij wie de kinderen
zich veilig wisten
En toen de schuit
-Beekman aan 't roer
bij 't komen van
de vloed vertrok,
stond zij aandek:
een donker beeld,
tegen de vroege zon.
En onbewogen keek zij
naar het wijkend dorp,
met al haar dode dagen.
En zij was Lena,
die alleen bleef
toen haar broer,
op een ochtend,
weggegaan was
en niet terug gekomen.
Ko Stoutjesdijk (6 aug. 1988), uit: Een leven lang
Vijand
Bij 65 jaar bevrijding:
Op mien was eigelek niej meer erekend.
'n Achterankommer was 'k zöögezeid.
't Was vuuf jaer oorlog eweest.
De bevrijding stieng voor de deure,
da ko 'j an alles mèrke, mar
goeie spullen waere d'r niej mêêr,
dus wier ik in ouwe luuren eleid,
in voor eten eruilde klêêren ewikkeld:
raoze hemme'ies, bestemd voor 'n meisie.
Op bonnen ko'j nog wel luuren kriege,
mar toe ze d'r eindelek waere, was ik al draog.
M'n zuster heit ze toe kunstig mit borduurzieje an mekaore ehecht.
't Waere noe luxe taefellaekens, nog jaeren nuttig gebruukt.
In zuugflessen in spenen waere d'r aok niej mêêr.
De pap wérkende moewder mit 'n gröóte lepel
hendig bie m'n nae binne.
Aort Blok, de ouwe vuurtorenwachter, die 't zag hao ezeid:
"Da mo'j niej doewe Mina, want 't kind zal zöö'n groöte mond kriege."
Of 't uut'ekomme is weet ik niejt.
De kinderwaegen was hëêlemaele wat moois!
Die hao m'n niej, mar m'n mochte d'r ëên gebruuke
van 'n mééster van schoole, dêër hao ze d'r twëê:
'n goeien in 'n kapotten.Wiele d'n kappotten netuurlek.
't Was zöö 'n model da j' op foto's van de hongerwinter nog kan zieje.
