Aflevering 168 zomer 2010
"D'r is nog 'n eêl verschil tussen d'n eêne knie en d'n aren. A 't bie joe mae
toe an je knie komt, m'n wieze kameel, dan kom 't bie mien wè onderd ellen
boven m'n kop."
"Dan j'n eigen 'n are keer mae 's nie mi zovee verbeelde" zeiën de kameêl.
"Aars worre 'k zovee fel da de voenken je mie lief en ziel vertere. Meet jie
j'n eigen mae mie are muzen, 'n Muus ei nie mie kameêlen om te gaen."
"Ik d'r a spiet van" zeiën de muus toen. "Mae elp mien in godsnaem over
dat ieselike waeter ene!"
"Luuster 's" zeiën de kameêl, die a toch wè 'n bitje zonde van de muus
maekten, "je mag wè bovenop m'n bulte zitte. Dien oversteek is mien wè
toevertrouwd. Ik kan d'r van joe soort wè onderdduzend gelieke meeneme."
En de moraal? Omma a jie nie de baes bin, mo je gewoon knecht weze.
Omma a jie nie de stuurman bin, mo je nie de boöt besture.
Op 25 april 2010 is in 't kerkje van Ellesdiek 't nieuwe boek van Quidam
(getiteld Roemie in Zeêland) epresenteerd. 't Is 'n boek mie 36 verhalen van
de dertiende-eêuwse Perziese dichter en soefiemeêster Jalal ad-Din Rumi. Aol
in 't Zeeuws, wan Roemie spreekt de taele van z'n arte, en da's ok de taele
van oöns arte. En daerom a soefies zovee van muziek en dans ouwe, is deur
Roemie ok oöit de orde van de draaiende derwisjen op 'ericht. Die draaiende
derwisjen kwaeme op 25 april ok nae Ellesdiek, saemen mie sjeik Achmed,
die a t'r uutleg bie gaf.
Hans de Vos, dialect Zuid-Beveland
Parkeerwacht is ook zö gek nog nie 'öör
Eigenlijk had hij er niet zo mee ingezeten, met zijn herexamen. Het
was hem flink tegengevallen drie weken geleden, toen zijn mentor had
gebeld. Gezakt, had die gezegd, maar er is nog niets verloren, Peter, je
moet economie en Engels nog kunnen ophalen, maar daar praten we
vanmiddag om drie uur over. En daarmee was het gesprekje afgedaan.
Thuis hadden ze er niet zoveel van gezegd: Altiid mao op dien computer
tutteren, dao most natuurlijk wel 's bescheeten uutkommen. Maar het was,
zoals gezegd, goed afgelopen, dat herexamen. Dus toch naar Tilburg voor
communicatiewetenschappen.
Êêst maor 's 'n centje gaon bieverdienen. Daar was Peter al rap bij geweest.
In maart al was hij naar het uitzendbureau gegaan. Het was best een leuk
gesprek. Cornel, heette de jongen. Samen hadden ze de papieren ingevuld.
Cornel had alles ingetypt: naam, adres, gsm, wensen en opleiding. Maar
officieel ingeschreven was Peter niet, want hij moest nog een uittreksel van
het bevolkingsregister inleveren. Daarom had Cornel hem op parkeerlijst-a
gezet. Docht tie soms da j'n illegaolen was? had zijn vader onder het eten
gevraagd. Maok da morgen mao voo mekaore. En Peter had eens geknikt
en daarmee was het gebleven. Tot vorige maand. Toen was er weer over
werken gepraat. Dan wöör het noe wè tiid om dat papier op t'aolen, had zijn
vader gezegd en jawel hoor de volgende dag was tie met zijn moeder, die
toch net in Terneuzen moest zijn, naar het stadhuis gegaan. En weer naar
het uitzendbureau. Ze hadden alle vacatures nog eens doorgenomen. Het
was eigenlijk best moeilijk voor Peter om direct al een keuze te maken.
Horeca? Peter had met zijn hoofd geschud. Afwashulp. Van 't zelfde laken
