Aflevering 168 zomer 2010
Ik weet nog wat de ouwe Sanne toe zei: "k Hè net zöö liejf 'n klap in m'n
bek! Geef mien mar wat stérkers, mit 'n bee'ie suukere d'r in." Want
sommige wuuven waere dêêr bepaeld aok niejt vies van.
Ik weet nog dat 'n tante op 'n verjaerdag an moewder vroog:
"Mina, joe nog 'n glaesie stérk?" naedat die de leste suukere uut 't glaesie
jonge elepeld hao.
"Nêê, néé, ikke gêên stérk mêêr! Doewt voor mien mar 'n glaesie
Keizersbitter."
In dan die flaauwe kul van tegenwoordig: '"t Is over d'n daotum."
"Onmiddellek weiggööie, aors kan 't je ongergang wel woore.
As ik dat hööre, mo'k dienke an dat moment van vroeger: "Moewder was
van de hamme schieven an 't sniejene om ze te bakkene. In ik riejp: "Moe,
d'r zit groewn an de hamme!"
"Jongen, hou je mond, dan waere wiele al lange dööd eweest!"
Ja, alles gieng op, in je bord most leeg.
Noe hè k' ehöórd dat Paul McCartny voore'steld heit om één dag in de
weeke gêên vleis te etene om energie te spaerene. Wel, dan kan 'k je
vertelle da m'n dat vroeger elke weeke al dee: Dan atte m'n geweun vis, in
dat soms wel twêê këêr.
Dan kwam Niesje van meu'ie Griejt, mit 'n nemmertie vis an 't stuur, 't Was
pas gevange bot, die vis is noe te min. In op de vraeg: "Hoevel is 't?", was 't
antwoord altied: "Zeve stuuvers."
An 't ende van de middeg lekker lange schemere, dat was zóö knus in aok
nog zuuneg.
's Aeves gezelleg mit mekaore onger de lampe rond d'n taefel. In in éën
kaemer brandende d'r mar êêne kachel, want zonge was 't om d'r ëen te
