DENKEND AAN KEES MARTENS
34
Aflevering 167 voorjaar 2010
Kerkje van Ellesdiek dienen hier genoemd te worden.
Omwille van de toekomst van de Zeeuwse streektaal en het behoud van dit
deel van het Zeeuwse culturele erfgoed wil ik afsluiten met een krachtige
oproep aan alle Zeeuwse dialectsprekers om hun dialect toch vooral aan
hun kinderen en kleinkinderen deur te blijven geven, omdat dit uiteindelijk
de doorslaggevende factor zal zijn voor het behoud van 'n levendig
Zeeuws.
Nou beste mensen èk genoegt ezeid en wil'k julder nie langer op ouwe om ni
de gastsprekers te gêê luusterenMae eest wil ik 't woord geeve an Marlies
Jongejan van de Zeeuwse Bibliotheek die a ok nog graag 'n woordje wou
zegge.
Kees Martens
gedecoreerd! (Foto
Bert van Leerdam.)
Mijn eerste vergadering met de bestuursleden van
de Zêêuwse Dialect Verênigieng vond plaats in een
lokaal van een schoolgebouw in Middelburg. De
reden daarvoor was dat de secretaris verbonden was
aan die school en dat er in de avonduren voldoende
lokalen beschikbaar waren. Iedere aanwezige deed
kort maar krachtig zijn best zich aan mij voor te
stellen. Na afloop van die eerste vergadering had ik
een paar dingen begrepen, onder andere de herkomst
van de bestuursleden uit alle delen van de provincie
Zeeland en Goeree-Overflakkee. Maar de woonplaats
van de voorzitter kon ik niet plaatsen. Valkenswaard
ligt toch in Noord-Brabant, of had ik Valkenisse
moeten verstaan?
Kees Martens is zijn naam. Een geboren en getogen
Zeeuw, en onvervalst dialectspreker. In de jaren
dat het mogelijk was om die dingen te realiseren
die noodzakelijk waren voor de Verênigieng, liet
Kees niets liggen. Hij onderhield goede contacten
met lokale en provinciale instanties, wist steeds
op tijd de financiële bronnen aan te boren en wist
precies hoe de hazen liepen of zouden gaan lopen.
De bestuursvergaderingen onder zijn leiding waren afwisselend en soms
verrassend. Nieuwe initiatieven waren vaak al door Kees voorbereid,
zodat snel verdere actie kon worden ondernomen. Soms moest ik wel even
wennen aan zijn manier van leiding geven, maar het kwam steeds goed. Hij
stelde een goede sfeer binnen het bestuur als voorwaarde voor resultaat
en continuïteit. Van elk bestuurslid werd inbreng verwacht en met kaatsen
en de bal wist hij goed om te gaan.
Jammer dat hij gestopt is? Ja! Onvervangbaar? Nee, want een opvolger
zal het op zijn of haar manier gaan doen. De inbreng van Kees is in de
afgelopen 15 jaar zeer waardevol geweest en daar zijn alle bestuursleden
hem dankbaar voor.
Hans Jebbink
