Aflevering 167 voorjaar 2010
Brief van Lindert an Pietje
Pietje, m'n liefje, ier ei je 'n briefje, want je bin en bluuft m'n liefje
'kèa dikkels is hedocht: 'k wou da'k joe is spreken mocht.
'k wè meer as zeven weken a hezocht om joe te spreken
aollen dag kwam ik verbie, mè pas op ik zag je nie.
dikkels liep ik over de straete, van sóches vroeg toe s'aeves laete
en dan keek ik mae in 't rond, of a jie nie buten stong.
soms voe d'ene of d'aere dingen, of om de krante wig te briengen
da wee loerden ik voe 't hlas, of a jie nie in de wienkel was.
somtieds stieng ik a voe t'hlas, s'oches a 't noh doenker was
da'k van de kouwe stieng te gaepen, a d'are mensen nog lihhen slaepen.
'k liep dan wè 'n ure of tweëe, da'k warentig ieval leëe
el ik docht je zou 't vermoore, Pietje komt mae nie nae voren
en dan vroeh ik an de huus: "kinders is de meid nie tuus??"
en die snaoken wel m'n leven, riepen; "ei j'er om te heven"?
"de meid van ons mo joe nie èn; 'k ze 't zeivers ore zên
kiek dat was om van te sturve, dan was êêl mien dah bedurve
mae ik docht van d"aore kant:"ö die huus hêên verstand"
dikkels liep ik bie de stoepe, en dan aolmae "Pietje" roepe
a jie bie de têêltuun stoeng, of is om wat waeter hoeng
mae pas op je zag me nie; en je liep me hauw verbie
't zwartsel van de ketel krauwe; of 'n panne voe je ouwe
en dan keek je nie in 't rond en dan ieuw je strik je mond.
me ik docht ik za't wè wete, a't de baes en 't wuuf bin ete
want dan hae 'k nae 't kèrnkot, en zeh a 'k joe is spreken mot
zou joe mien dan buuten jaege, as 'k is fersoenlik vraege
of a 'k op 'n zitterdag is om de koffie komme mag?
A 'k dat noe is netjes vroeg; 'k bin toch werentig oud henoeg
en d'r steekt toch ok niks in, as ik mè fersoenlik bin
mae ik docht 'k kan beter schrieve, dan van de kouwe stae verstieve
want ik sting dan bie dat ekken, en di waere zokke kouwe trekken
Dus ik hing mae hauw naer uus, 'k kreeg de penne van de huus
En den ienkpot van m'n broer
En vodder betaelde de post, net zovee as 't weze most.
't is 'n briefje slecht 'eschreve, mae di mo je nie om heve
en 't is ok 'n bitje eklad, want 'k d'r 'n onheluk mee ehad
want-ik a m'n brief net vol, toen sproeng onze zwarte Mol
uut de wiehe van 't kind, boven op de pot mee ienk
't hing op 't papier en op de letters, en noe meende ik die plekken
op dat boek wig te vehen mee de scheuteldoek.
En die was 'n bitje nat, zodoende is mien brief eklad
Maer ik docht da za wè schikke. Pietje lieve, lekkeren dikken
Want ze komt 'r toch wè uut, a ze mae weet wat-t-at beduud
Wees toch zo hoed a je 't nie zeit, an 'n aere knecht of meid
Wan die mee onze zaeken, toch in 't ele niks te maeken
En daluk lööpt eel den 'oop mee die zaeken mè te kööp
Dus wil toch zo verzichtig weze, a je klaer eit mee 'm te leze
Da je 'n in de kasse stopt, eer a-t de knecht of de meid je fopt
Dink 't er om da 'k kort naedien, ööpe 'n brief van joe te zien
Mae noe mo'k toch op haen ouwe, want m'n lampje haet verflauwe
Dus uutscheie is noe mè 't beste, dag lief Pietje noe voe 't leste
