Aflevering 167 voorjaar 2010
Lichtschip Nr. 8
'Maasop positie
'Noord Hinder', eind
jaren vijftig. Een
'groot' of 'klein'
vervang. De mannen
zitten hier in de
jol die ze naar de
tonnenlegger 'Frans
Naerebout' brengt.
Te herkennen zijn:
aan de helmstok
matroos Dirk van de
Velde, daarnaast A
Haarsma, toen nog
matroos en voorin
de jol hulpmachinist
Simon Wielhouwer
(foto: coll. A.
Haarsma/Vlissingen
kregen we wel eens een extra partij blik of diepvriesvlees van één of ander
oorlogsschip, maar nooit was het slecht of over de datum. Ook kregen we
regelmatig blikjes 'citroenpoeder', dit poeder moest met water aangelengd
worden en was bedoeld tegen... scheurbuik! Soms ging er wel eens iets mis
met een bestelling: ik herinner me dat we een keer wekenlang hagelslag
aten, i.p.v. een aantal pakjes kregen we dozenvol hagelslag geleverd. Aan
boord werd dagelijks vers brood gebakken. Voornamelijk Belgische vissers
kwamen vaak langszij en dan ruilden we vers brood voor een mandje vis.
Vissen deden we zelf ook vaak, dus er was wel vaak verse vis op het menu'.
Onderhoud
Roest bikken, schilderen en soppen was de dagelijkse gang. Dat op een
lichtschip de ankerketting bijzondere aandacht kreeg is duidelijk. De Noord
Hinder lag meestal achter 240 meter ketting. Zeker met slecht weer werd
de ketting steeds in de gaten gehouden en - indien nodig - een stukje
thuisgehaald of gevierd.
Lex: 'Zeker met slecht weer lag het schip hevig te trekken aan de ketting.
Om slijtage aan de kettingschalmen in de kluis te voorkomen werd er elke
dag een 'schalm gestoken', maar met mooi weer werd dat niet altijd gedaan
hoor. Ja, als er weinig te doen was wisten ze altijd wel iets te bedenken.
Zo heb ik op de Texel nog eens ballastbroodjes moeten bikken. Dat waren
staven ijzer van 50 kg. die als vaste ballast aan boord waren. Ook heb ik
nog broodjes van lood meegemaakt. Die waren niet altijd compleet, dan
lag er een namaakbroodje van karton, een beetje geschilderd, voor in de
plaats. Het echte broodje was dan omgesmolten tot visloodjes. Elk jaar
werden de stagen van de masten gelapzalfd. Dat deden we altijd met warm
weer.'
Om de twee jaar gingen de lichtschepen voor groot onderhoud naar de
werf. Lex: 'Soms lagen ze wel een paar maanden aan de werf. Dan kwam
er een reserveschip, meestal een oud rotbootje. De Nr. 7 (bouwjaar 1910)
en de Nr. 8 (bouwjaar 1923) hebben lang als zodanig dienst gedaan. We
