IN GESPREK MET RINUS WILLEMSEN
Aflevering 161 herfst 2008
schoenen, a't wêê 'n onderwerp om over te schrieven. En ik 'oop a'k dat
nog jaeren in alle bescheidenheid kan bluuve doen
Jopie Meerman, dialect van Tholen
Het is midden in de zomervakantie als ik met Rinus Willemsen dit interview
afneem. Zomervakantie betekent voor Rinus niet dagelijks reizen van
Biervliet naar Middelburg, waar hij bij het onderwijs werkzaam is. Vier
dagen in de week. in de zomervakantie kan hij ongestoord dagelijks bezig
zijn met zijn hobby's. Eén daarvan is dialect.
Hoe ben je bij de vereniging gekomen?
Dat was zo'n dertig jaar geleden. Ik kwam toen nogal eens in de Zeeuwse
Bibliotheek. Op een dag kwam M. R de Bruin naar me toe en vroeg of ik
niet in het bestuur wilde komen van de Dialectvereniging. Hij was daar
voorzitter van geworden na het overlijden van mw. Rika Ghijsen. Onder M.
P. maakte vereniging een doorstart. In een paar jaar vlogen we van vijftig
naar vijfhonderd leden. M. P. was een man die goed bekend was in de
provincie en samen met mw Van den Broecke-de Man bloeide de vereniging
snel op.
We hebben toen contacten gelegd met de Universiteit Gent. Daar waren ze
op dat moment bezig met het Woordenboek van de Vlaamse Dialecten. Er
waren toen al een paar afleveringen verschenen. Op een keer gingen we
erheen en vroegen of ook Zeeuws-Vlaanderen door Gent meegenomen kon
worden in de afleveringen. Dat kon, mits we de vragenlijsten zouden
uitzetten en innemen in Zeeuws-Vlaanderen. Dat was voor ons eigenlijk een
uitdaging. Toen de volgende afleveringen verschenen, stonden daar
inderdaad de antwoorden in uit Zeeuws- Vlaanderen, maar ook uit Oost- en
West-Vlaanderen en Frans-Vlaanderen. En nog altijd doen we mee aan dat
project.
Mensen die werken aan dialect, die hebben een lange adem. Heb jij die
ook?
Ja, dat kan je eigenlijk wel zeggen. Dat geldt trouwens voor de meeste
bestuurders in onze vereniging. Die zitten er allemaal al jaren in. Dat heeft
zo zijn voordelen, maar ook zijn nadelen. Want er is dan eigenlijk te weinig
doorstroming. Voor het Land van Hulst en het Land van Axel hebben we al
jaren twee vacatures. Jammer, dat er eigenlijk te weinig animo is om die
bestuursfuncties op te vullen. Maar dat hoor ik ook bij andere
verenigingen.
Zo zit ik ook dertig jaar in de redactie van Nehalennia. Nee, niet tegen mijn
zin. Ik doe dat werk met veel plezier, zeker de laatste jaren. Binnen het
bestuur brainstormden we een paar jaar geleden eens over Nehalennia en
kwamen er goede ideeën op tafel te liggen. Dat ging niet alleen over de
vormgeving, maar ook over de inhoud. Samen met de Werkgroep Historie
en Archeologie hebben we over die ideeën gesproken en nu gaat
Nehalennia ook wat dialect betreft de goede richting op. Het moet een
