IN GESPREK MET MW. CORRY ARENDSE
Aflevering 160 zomer 2008
Interview met een verhalenverteller
Hoe lang ben je al bezig met het schrijven van verhalen?
't Is eigenlijk begonne in 2002. Op een zaeterdag in februari zat De Kamerse
Kooi bie Nisse stikvol mee verhaolenvertellers in spé. Die dag wier daer in
het kaoder van het Project Streekverhalen, een workshop gegeve. Een
meèsterverteltrainer afkomstig uut Utrecht, dee z'n besten om ons an 't
vertellen te kriegen. Schoorvoetend vertelde ik toen die mirrug m'n eèste
eigengemaekte verhaoltje.
Hoe ben je bij de vertelkring Midden-Zeeland gekomen?
Van daeruut is énige tied laeter de vertelkring Midden-Zeeland ontstae. Een
kleine groep bestaende uut ongeveer tien ménsen. In eèste instantie mee
Engel Reinhoudt as coördinator.
Ie wist ons te motiveren en an te moedigen. Om de twi maenden een
bieeènkomst om te oefenen, zöas: vertelle vö een groep, waerop moe je
goed lette en praote vö een microfoon.
En ook de vertelling op zich. De opbouw, oe een verhaol in mekaore steekt.
Engel gaf ons tips en onderlinge gaeve me opbouwend onze mèning.
Ondertussen wier d'r ook vee mee en om mekaore gelache. Dit aoles onder
't dek en de paereplu van 't kerkje van Ellesdiek.
Wat zijn zoal je favoriete onderwerpen?
Ik vertelle en schrieve in het dialect zoas ze dat spraeke of nog spreke op
Ritthem. 't Is het durpje waer ik gebore en getoge bin. As vaneigens gaen
mien gedachten a gauw trug naer die jaeren. Dus kindertied en
jeugdervaeringen. Ienkele voorbeelden: dat 'k es naebie gestikt bin in een
babbelaer, de laogere schole, kattekwaed uutaele en oe of je d'andacht kan
trekke. Raoseltjes van vroeger in een verhaol verwerke, vind ik ook mooi
om te doen. Zö bluuft 't riempje bewaerd. Mee de verhaoltjes is dat
eigenlijk ook zö. De beleving van toen, wordt versterkt deur het dialect. Die
sfeer van vroeger probeer ik vast t'ouwen. Ennelet op or, 't verhaol is
nie de werkelijkheid. Fantasie en wat wezenlijk gebeurde löpe deur
mekaore.
Wat zijn je ervaringen als verteller?
Het leuke van de vertelkring is, dat me a gauw een anvraege krege vö een
optreden. De plankekose viel mee. Saemen mee nog twi vertellers van de
kring, trad ik op in Domburg vö een gezelschap van aolemaele daomes. Ik
wé 't gevoel dat er eèl wat van je verwacht wier. Je leek inééns een soort
van artiest. Aole ogen bien ommers op joe gericht. Bie 't merendeèl viel 't
in de smaeke.
Aan welke avond of middag heb je goede herinneringen toen je vertelde?
Och, 't is meèstal plezierig. Je geeft as 't goed is een stikje ontspanning vö
de ménsen. Ik ebbe ze graog dichtbie me zitte, vö een goed contact. Nae
afloop komme dan dikkels de verhaolen los van de luusteraers. Dan beleef
je saemen wat. Dat oort echt bie vertellen. Het gaet om 't gevoel, de
emotie, de herkenbaerheid.
